Öğleden sonra giyim mağazasına ulaştılar. Elena ve Mirabelle arabadan inip içeriye girdiler.

Kkiggeu-

Kapıyı açtıklarında duydukları ilk şey dikiş makinesi sesleriydi.

Tatatattag-

Normalde ziyaretçileri rahatsız etmemek için girişte değil ikinci katta çalışmalar yapılırdı ama sipariş yoğunluğundan dolayı birinci katta da çalışmak zorunda kalmışlardı. Anco’s Tailors başkentin en ünlü mağazalarından biriydi, Elena ve Mirabelle elbiselerini buradan sipariş etmişlerdi. Anco’s Tailors’ın sahibi Madam Mitchell müşterilerin içeriye girdiğini gördü ve onları karşılamak için aceleyle dışarıya çıktı.

M-“Hoş geldiniz Leydilerim. Önceden haber veren Blaiseler misiniz?”

Önce elbisesini dört gözle bekleyen Mirabelle cevap verdi.

Mİ-“Evet ürünlerimiz almak için buradayız.”

M-“Böyle gelin lütfen.”

Madam Mitchell yumuşak ve duygusuz bir ifadeye sahipti ama onlara içeriye olabildiğince kibar bir şekilde götürdü. Bir koridordan geçip antika bir giyim odasına gittiklerinde mankenlerin üzerinde kıyafetlerini gördüler.

M-“WOW”

Mirabelle’nin yüzünde şaşkın bir ifade vardı. elbiseler onun isteklerine göre mükemmel bir şekilde tasarlanmıştı. Mirabelle’nin elbisesi biraz daha küçük, kadınsı, sevimli ve pembe idi. Yanında duran zarif, koyu mavi elbise ise Elena'nındı. Özel üretim oldukları için kumaştan tasarıma her şey eşsizdi. Mirabelle kıymetli elbisesinin etrafında döndü ve memnun bir ifadeyle konuştu.

M-“Çok beğendim. Benim istediğimin aynısını yapmışsınız.”

M-“Modadan anlıyorsunuz. Bitmiş ürünü görünce inanamadım. Anco’s Tailor’da şimdiye kadar yapılmış en güzel elbiselerden biri.”

M-“Haha, gerçekten mi? Tasarıma sadece birkaç şey daha ekledim.”

Elena, Madam Mitchell Mirabelle’nin moda anlayışını övünce gülümsedi. Elena Mirabelle’nin elbise dikmekte iyi olduğunu biliyordu ve böyle düşünen tek kişi olmadığı için sevindi.

M-“Kraliyet balosunda mı giyeceksiniz?”

M-“Evet ablamla gideceğim.”

M-“Kıyafetler güzel olabilir ama ikinizin güzelliği herkes tarafından fark edilecek.”

Her zamanki gibi bir övgüydü ama Elena Mirabelle’ye yapılan yorumu takdir ediyordu. Kısa bir sessizliğin ardından Elena Madam Mitchelle ile konuşmaya başladı.

E-“Onu şimdi alacağız bu yüzden lütfen paketleyin.”

M-“Elbette. Lütfen oturup bekleyin.”

Madam Mitchelle uzaklaşır uzaklaşmaz bir kadın çalışan büyüleyici bir şekilde dekore edilmiş atıştırmalıklar ve kokulu çay getirdi. İki elbisenin kırışmasını önlemek için dikkatlice sarılması ve arabanın bagajına konulması uzun sürmedi. Beklemenin ardından Madam Mitchell tekrar içeriye girdi.

M-“Hazırlar.”

Elena ve Mirabelle koltuktan kalktılar. Yolculuktan dolayı yorgundular ve ayrılmayı istiyorlardı.
E-“Hizmetiniz için teşekkürler.”

Madam Mitchell hoş bir gülümseme ile yanıtladı.

M-“Lütfen yine gelin.”

Madam Mitchell onları uğurlarken genç Blaiseler doğruca babalarının malikanesine yöneldiler, Mirabelle tüm yol ışıl ışıldı. Elbisesine hayran kalmıştı. Güneş battığında ve gece olduğunda araba yavaşlamaya başladı ve sonra tamamen durdu. Kısa bir süre sonra hizmetçi Mary’nin sesi duyuldu.

M-“Konağa geldik Leydim.”

E-“Teşekkürler.”

Elena yanında uyuyan Mirabelle’yi nazikçe uyandırdı ve dışarı çıktı. Geçmiş hayatında gördüğü konağın dışı göründü. Babası başkentte çalışırken burada kaldığı için babası tarafından satın alınmıştı. Büyük ve ihtişamlı bir yer değildi ama temiz ve düzenliydi tabi babasının zevkine göreydi. Elena’nın da.

E-“...Uzun zaman oldu.”

Malikaneyle ilgili son anısı yaklaşık yirmi yıl önce son hayatında kraliyet balosuna katıldığın sıradaydı. Elena Mirabelle arabadan uzunca esnerken bunu hatırladı.

M-“Hadi içeri girelim.”


E-“Tamam.”

İki genç kadın konağa doğru ilerlerken girişte kendilerini bekleyen genç  bir adam gördüler. Kahverengi saçları vardı ve koyu renk bir takım giymişti, göz göze geldiklerinde yüzünde bir gülümseme belirdi.

M-“Hoş geldiniz. Bu bizim ilk tanışmamız. Ben konağın uşağı Michael.”

E-“AH..”

Elena’nın ağzı  şaşkınlıkla açıldı. Uzun bir ilişkileri yoktu ama geçmiş yaşamında böyle tanışıp selamlaşmışlardı. Mirabelle, Michael’e baktı ve sonra elena’ya döndü.

M-“Abla onu tanıyor musun?”

E-“Oh hayır. Orada birinin beklediğini görünce şaşırdım.”

Tepkisini çabucak gizledi ve Michael pişmanlıkla cevap verdi.

M-“Özür dilerim. Sizi şaşırtmak istememiştim.”

E-“Sorun değil. Sadece yorgunum.”

Elena Michael’in özrünü kabul etti. Mirabelle yüzünde hafif bir merakla yine konuştu.

M-“Sanırım buraya son gelişimizden sonra uşak değişti.”

M-“Evet. Eski uşak artık yaşlanmıştı ve emekli oldu. Ben üç aydır buradayım.”

M-“Ah yani seni gerçekten tanımıyoruz..”

Mirabelle gelişigüzel bir şekilde mırıldandı ve Elena tuhaf bir gülümseme verdi. Bunu ikinci kez deneyimlemesine rağmen, cahil gibi davranmak zorundaydı. Mirabelle etrafına göz attı.

M-“Babamız...?”

M-“Kont acil bir iş yüzünden ayrılmak zorunda kaldı. Bana vardığınızda tüm kalbimle size hizmet etmemi söyledi.”

Elena bu sözlere alaycı bir şekilde gülümsedi. Babası böyle bir şey emredecek kadar sevimli  değildi ama Michael geçmiş hayatında bile çok düşünceli bir insandı. Elena’nın başka sorusu yoktu bu yüzden konuyu değiştirdi.

E-“Lütfen ilk olarak odalarımızı gösterin.”

M-“Anladım. Yolculuk yormuş olmalı. Hemen gidebiliriz. Herhangi bir sıkıntı olursa lütfen bana bildirin. Bu taraftan gelin lütfen.”

Uşağın rehberliğinde Elena ve Mirabelle kendi odalarına gittiler. Blaise Kalesi’nde olduğu gibi odaları yakındı ve birbirlerine gidip gelmeleri kolaydı. Elena bu kadar uzun bir yolculuktan sonra yumuşak ve sıcak bir yatağa dalmayı dört gözle bekliyordu.

Uykuya dalmak için kitap okumaya başladığında odasına hızla yaklaşan  ayak sesleri duyuldu.

Jubug, jubug.

Tak tak.

Kapıda keskin bir ses duyuldu sonra Michael’in sesi geldi.

M-“Bir dakika içeri gelebilir miyim Leydim?”

E-“Evet. Ne oluyor?”

Elena izin verir vermez Michael yüzü utançla dolu olarak odaya girdi. Elena onu şüpheyle izlerken dikkatlice dudaklarını oynattı.

M-“Bugün mağazaya uğradınız ve elbiseleri aldınız, değil mi?”

E-“Evet öyle. Arabaya yüklendi.”

M-“Şey...”

Elena gergin uşağa bakarken bir uğursuzluk hissetti. Sonunda Michael tereddütle konuştu.

M-“...Bütün elbiseler paramparça olmuş.”

Bölüm resmi var.