RÜYA OKULU - Türkçe Çevrimiçi Oku

“Sen aklını mı kaçırdın Lucas!”
“Bu bizim son şansımız Ray…”
“O daha küçük bir kız.”
“Biliyorum… Ama sen de biliyorsun ki Ray eğer mümkün olsaydı ben yapardım. Yaş hakkındaki araştırmayı beraber yaptık. Ölen iki arkadaşımızı düşün Ray, onlar ne uğruna öldüler?”
“Peki ya geçmişinde kötü bir şeyler yaşadıysa? Ölür, bunu biliyorsun değil mi?”
“Bazı fedakârlıklar yapmalıyız… Hem ona bir ilaç enjekte edeceğim, bu ilaç sayesinde geçmişini unutacak. Böylece kalbinin kötülüğü ağır basamaz ve Ölü Ruh’u…”
“Lucas Ölü Ruh daha bir çocuk olabilir ama onun yüzünü bile görmedik ve yerini de bilmiyoruz. Ya başaramazsa tek bir kişi bu iş için yeterli değil…” duraksadı aklına gelen fikirden irkilerek sordu.
“Lucas bunu sen de biliyorsun değil mi! Aklında ne var senin daha kaç tane çocuğu denek olarak kullanmayı planlıyorsun?”
“Sakin ol Ray, bu insanlık için gerekli. Rüyalarında ölen insan sayısının ne kadar çok olduğu hakkında bir fikrin var mı?”
“İnsanlar er ya da geç hatamızı anlayacaklar Lucas bunu daha ne kadar saklayabiliriz bilmiyorum…”
“Düzelteceğiz Ray bana güven.”
“Nasıl? Ne yapmayı planlıyorsun…”
“Bir merkez var, travma geçiren çocukların iyileştirildiği bir merkez. Ben-” durdu ve ameliyat masasında yatan kıza baktı.” Hayır o, o çocukları rüya koruyucusu yapacak, onları iyileştirecek.”
“Lucas…”
“Yardımına ihtiyacım var.” Elindeki kartı Ray’e uzattı.” Ailesini bu merkeze yönlendireceksin.”
Ray elleri titrerken kartı aldı.
“Onlara ne diyeceğim?”
“Kız hafızasını kaybetmiş bir şekilde uyanacak, ailesine bunun travmadan kaynaklandığını ve tedavisi için bu merkeze gelmesi gerektiğini söyle. Bir de kıza geçmişten bahsetmemeleri gerektiğini…”
“Ama Lucas ya kız hatırlarsa…” Yutkundu. Cevabını bildiği bir soruyu sormanın anlamı var mıydı?
“Hatırlamaması için ona yüksek bir doz vereceğim, Ölü Ruhu yok edene dek yaşamalı.”
“Bunu yapmalı mıyız Lucas?”
“Ray sana söyledim bu son şansımız…”
Bir hafta sonra…
“Hala uyanmadı mı?”
“İkinci kattan düşmüş ama doktorlar hayati tehlikesi olmadığını söylüyor. Pek çok kırığı var ama bununla atlattığı için çok şanslı.”
“Beyin kanaması geçirme ihtimaline karşı müşahede altına almışlar. Ne zaman uyanacak zavallı kız…”
Hemşirelerin fısıltıları büyük bir sevinç çığlığı ile kesildi.
“Ah, Amy… Doktor, Uyandı!”
Genç kadın vücudu sargılarla çevirili kızın yorgun bedenine endişe ve şefkatle bakıyordu.
“Amy…”Gözyaşlarını silmek için kısa bir süre durdu. “Ben, ben çok korktum. Seni kaybedeceğimi sandım. İyi olacaksın… Hem sana söz verdim.” Gülümsedi.” Yani sen uyurken… Daisy’i de ziyarete gideriz, sadece iyi ol lütfen…”
Kızın kısa kahverengi saçları sargıların arasından çıkmış, gözleri anlamsız ve boş bakıyordu. Ama bir an sadece bir an kalbi hızla atmaya başladı. Zihninde bir kelime yankılanıyordu: “Daisy.” Bu kelime nasıl bir o kadar tanıdık hem de bir o kadar uzak olabilirdi ki…
“Daisy de kim?” Kız yanağındaki sıcaklıkla irkildi. Gözyaşları neden akıyordu?
Karşısındaki kadının gözleri korku ve şaşkınlıkla parlarken yavaşça sordu.
“Daisy’i hatırlamıyor musun?”
“Benim için önemli biri miydi?” Durdu. “Benim için…” diye tekrarladı. O kimdi ki?
“Ben, ben kimim?” Gözyaşları yastığını ıslatırken korku dolu gözlerle kadına baktı.
“Siz kimsiniz?”
Kadın elleriyle titreyerek şaşkınlıktan açılmış ağzını kapattı. Amy unutmuştu. Her şeyi, kim olduğunu bile…
O sırada bir doktor hızla kapıdan içeri girdi.
“Özür dilerim hanımefendi ama sizi dışarı alabilir miyim?”
Kadın olduğu yerde donakalmıştı. Doktor yavaşça sordu.” Hanımefendi, siz iyi misiniz?”
“Ah, şe-şey…E-evet.” Hala titrerken doktora baktı ve yavaşça başını sallayıp odadan dışarı çıktı.
Doktor sakince kızın yanına geldi.
“Merhaba güzel kız, benim adım Ray.”
Kız irkilerek geri çekildi.
“Sakin ol korkmana gerek yok, sana zarar vermeyeceğim.”
“Sana zarar vermeyeceğim.” diye düşündü Ray. Bu yalanı söylerken nasıl bu kadar rahat olabiliyordu?
Ray gözlerini ona korkuyla bakan kıza dikti. Lucas kıza bir doz daha enjekte etmeleri gerektiğini söylemişti. Ölü Ruh’u ortadan kaldırmak için olabildiğince uzun süre hafıza kaybı yaşamalıydı. Arkasında sakladığı şırıngayı sıkıca kavradı.
“Korkma, canın acımayacak,” dedi sessizce. Bir yalan daha.
Kızın kaçacak bir yeri yoktu ayrıca kaçmak istese bile bu yaralarla nasıl kaçabilirdi ki? Tam çığlık atacakken doktor kızın ağzını kapadı ve arkasında sakladığı şırıngayı çıkararak kızın gözlerinin içine baktı. Kızın gözyaşları yanağını ıslatırken gözleri acıyla parladı.
“Bunu yapmalıyım… İnsanlık için.” diye tekrarladı Ray. Kızın gözlerine biraz daha baksa vazgeçeceğini bildiği için hızla şırıngayı kızın boynuna sapladı. Kız acıyla titrerken adam gözlerini kaçırdı ve kız derin bir uykuya dalana kadar ağzını kapadı.
Kız uykuya dalınca ondan uzaklaştı ve elindeki boş şırıngaya bakarak” Umarım bu yeterli olur…” diye fısıldadı.
“Bayan Blue, sakin olun.”
Kadın kocasına sarılmış ağlıyordu. Andre karısının gözyaşlarının gömleğini ıslatmasını umursamadan nazikçe karısının saçlarını okşadı.
“Amy iyi olacak…” Buna kendi de inanmak istiyordu.
“Bayan Blue, lütfen beni iyi dinleyin.” Birkaç saniye kadının ona bakmasını bekleyerek duraksadı. Kadın bakmayınca iç çekerek devam etti.” Bir merkez var. Amy gibi çocukların gittiği bir merkez ve bir sürü kişi iyi sonuç elde etti.”
Violet kafasını kocasının göğsünden ayırdı ve ağlamaktan kızarmış gözleriyle devam etmesini bekleyerek doktora baktı. Belli ki ilgisini çekmişti.
“Amy’i bu merkeze kayıt ettirirseniz eminim ki hafızasına kavuşacaktır. Amy’ nin durumunda olan birçok çocuk var ve Amy güçlü bir kız, o iyi olacak.”
Doktor beyaz önlüğünün cebinden bir kart çıkararak kadına uzattı.
“Bunu bir düşünün. Ah bir de ona geçmişinden bahsetmeseniz iyi olur. Böyle bir durumda geçmişi hatırlamaya çalışmak onun için zor olacaktır.”
Kadın karta uzanırken sakince başını salladı. İkna olmuş gibi görünüyordu.
Ray çifte bakarken derin bir nefes aldı ve” Umarım hatıraları geri gelmez…”diye içinden geçirdi.

DISQUS - Mangaya Ait Yorumlar

*Not: Yorum Yazmadan Önce;