Lucas terli alnını ceketinin koluyla sildi. Amy ve Dwight’ı revirdeki yataklara taşımıştı. Diğer çocuklarla ilgilenmesi için normalde bugün izinli olan görevliyi aradı. Dışarıda yağmur yağarken onları dışarıda bırakamazdı. “Planın ikinci aşamasına geçmeliyim.” Ray’in cesedi yağmurla beraber küle dönüşmüştü. “Hiç iz yok.” diye düşündü Lucas. “Sanki ateş yakılmış ve söndürülmüş gibi…” Biraz daha şansı olduğunu umuyordu. Sonuçta Ray de planın bir parçası olmuş bedeni kötülüğün bir kısmını hapsedebilmişti. Lucas planın ikinci aşamasına geçmek için sabırsızlansa da yağmur şiddetlemiş ve tüm çocuklar yorgun düşmüştü. Bu yüzden Amy ve Dwight’ı gözetim altında tutarak beklemeye karar verdi. Aradan bir gün geçmişti ve Yağmur dinmişti.Güneş bulutların arkasındaki yerinden çıkmış ışılıyordu. Amy ve Dwight uyanmıştı. Hatta Bayan Blue Amy’nin yorgun bedenini fark etmiş ve tuhaf bakışlarını Lucas’a sabitlemiş soru sormaya hazırlanmıştı ki Lucas ona ustaca yalanlarından sıralayıp kadının susturmuştu. Dwight ise kaldığı yetimhaneden tedavi için buraya sevk edildiğinden geceyi her zamanki gibi burada yalnız geçirmişti. Şimdi ise Lucas sınıfta karşısında on çocukla beraber oturmuş zihninde planını son bir kez gözden geçiriyordu. Çocuklar hiçbir şey bilmiyordu. Her şeyi unutmuş, aslında hiç öğrenmemişlerdi. Lucas derin bir nefes aldı ve karşısında oturan çocuklara baktı. ” Ray nerde? Bize hikaye anlatmaya gelmeyecek mi?” diye sordu Ryan turuncu bukleleriyle oynarken. “Hastalandı.” Lucas soğuklanlılıkla gözlerini oğlana dikti. “Bir daha gelmeyecek.” Ryan dudağını büzerek saçlarıyla oynamamaya devam etti. “Sizlerle bir oyun oynayacağım.” Amy’e baktı. “Çok eğlenceli bir oyun.” Gülümsedi. Lucas bir zamalar acıyı hisseden bu bedenine ne olduğunu kendi de merak ediyordu. Sanki duyguları bulunduğu yere ait olmayan bir cadı gibi devasa bir ateşle yakılmıştı. Duygusuzlaşmıştı. Bu sefer Amy merkezde olmak üzere tekrar bahçede çember oluşturulmuştu. Lucas aynı işlemleri tekrarladı. Özel toz, göz bantları, büyülü sözler… Siyah duman tekrar belirmiş Amy’nin bedenini sarmıştı. Amy acı içinde bağırdı. Tırnaklarını toprağa batırdı ve ümitsizce çırpındı. Siyah deri boğazına kadar ulaşmıştı .Kötülüğü tamamen bedenine hapsettiğinde soluğu kesildi. Lucas kahkaha attı ve kaybolan siyah dumanların arasından geçerek baygın halde yatan kızı kucakladı. “Buna hak ettin Amy. Yoksa Amilia mı demeliyim?”
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
