RÜYA OKULU - Türkçe Çevrimiçi Oku

“Kimsin…”
“Koruyucunum.”
“Bunu biliyorum…Peki adın ne?”
Blanie karşısında duran çocuğa ümitle baktı.
“Lütfen söyle…Lü-”
Etraf koca bir ışık dalgasıyla parlamadan önce Blanie’nin kulağına yumuşak bir ses ulaştı.
“Nick.”
Blanie kalbinde hissettiği ince sızıyla gözlerini açtı.
Rüyası… Yine onu görmüştü. Nick.
Blanie sevinçle yataktan kalktı. Adını öğrenmişti-sonunda! Mutluluk bütün bedenini sarıp sarmaladı.
“Nick…Nick…”
Okul formasını giyerken hafifçe mırıldanıyordu. Öğrenmeyi bu kadar çok istemişken ismini unutamazdı.
Omuzlarından aşağı dökülen parlak beyaz saçlarını nazikçe taradı. Saçları yüzünden her zaman insanlar onu ilgiyle süzmüştü. Blanie ise artık bunu umursamamayı öğrenmişti. İnsanların fikirleri canını yakamazdı… Değil mi?
Aynada son bir kez kendine baktı.
“Nick…”
Blanie bu düşünceyle yüzünün kızarmasına engel olamadı. Hafifçe gülümsedi ve odayı terk etti.
***
Amy esnedi ve Dwight’a yorgun bir bakış attı.
Dwight ona bakıp gülümsedi ve fısıldadı.
“3…2…1.”
Okul zili çaldı. Nick Amy’ nin yanında oturuyordu ama sabahtan beri hiç konuşmamışlardı ve zil çalar çalmaz Nick sınıftan çıkmıştı. Şimdi sadece Amy ve Dwight sınıftaydı. Dwight Amy’ nin yanına geldi ve kızın kolunu tutarak çekiştirmeye başladı.
“Hadi Amy. Bugün çok sıra olur.”
Amy iç çekip ayağa kalktı ve Dwight’ın kolundan çekiştirmesine izin vererek merdivenleri indi.
Yemekhaneye ulaştıklarında Dwight hızlıca bir masa seçti ve Amy’e sıraya girmesini söyledi.
Amy gözlerini devirdi.
“Peki.”
İtiraz edip onunla uğraşmaktansa uzun yemek sırasına girmeyi tercih ederdi.
Amy bugün en sevdiği yemek çıktığı için yemekhanede yeme konusunda annesini zorla ikna etmişti. Ne de olsa şu zehirlenme olayı hâlâ annesini endişelendiriyordu. Sıraya girdi ve dalgın dalgın etrafına bakınarak bekledi. O sırada gözüne bir şey takıldı, biri: Nick. İşte orada tek başına oturuyordu. Amy yemekhane biraz daha sessiz olsa kalp atışlarının duyulabileceğini fark etti. Birkaç dakika Nick’i süzdü. Uzun kirpikleri titreşiyordu. Okyanus mavisi gözlerinde yabancı bir şey gördü. Ona ait olmayan bir şey… Ve arkadan bir çocuğun ittirmesiyle Amy yeniden gerçek hayata döndü. Sıra ilerledi ve Amy tabağını alıp Dwight’ın yanına doğru ilerlemeye başladı. Nick’e bakmak istiyordu ama bakışlarının karşılaşmasından daha doğrusu bakışları karşılaşırsa Nick’ in onu görmezden gelmesinden korkuyordu. Amy ilerledi, ilerledi ve aniden çarptığı bir şeyle bütün yemek üzerine döküldü. Bütün yemeğini üzerine dökmesi zaten yeterince kötü değilmiş gibi çarptığı kişinin kim olduğunu fark etti: Abel.
Çocuk şok olmuş bir ifade takınmıştı. Abel’ın da bütün yemeği üzerine dökülmüş o çok özendiği kıyafetleri kirlenmişti. Şimdi bütün yemekhane onları izliyordu.
Abel şokun etkisinden çıktıktan sonra ceketinin iç ceplerinden birinden bir mendil çıkardı ve Amy’e uzattı. Amy tam mendili alıp teşekkür edecekti ki Abel her zamanki soğuk ses tonuyla konuştu.
“Temizle şunları.”
Amy olduğu yerde dondu kaldı. Yine aynı şeyi yapıyordu. Yine emir veriyordu.
Abel sırıttı. Şimdi eline bir fırsat geçmişti. Amy’i herkesin önünde küçük düşürebilirdi. Rüyasında ona iyi davranmış olması bir şey ifade etmiyordu. Çünkü rüyası gerçek değildi.
Amy derin bir nefes aldı ve bir kez daha Abel’ı tokatlamamak için kendini zor tuttu.
“Olay çıkarma Amy… Olay çıkarma.”
diye geçirdi ve bir kez daha mendile uzanacakken duyduğu sesle irkildi.
“Burada neler oluyor, Amy?”
“Nick…”
Amy arkasını döndü ve Nick oradaydı. Tam karşısında. Geldiğini fark etmemişti bile.
“Seni ilgilendirmez.”
Abel soğuk bakışlarını Nick’e çevirdi.
“Bu bizim aramızda.”
Nick de bu bakışlara aynı soğuk ifadeyle karşılık verdi.
“Sana sormadım.” Amy’e baktı. “Amy?”
Amy ne yapacağını bilmiyordu. Abel’a o çarpmıştı ama onun tepkisi de neydi öyle?
“Şey…”
Nick iç çekti ve ilerleyerek Abel’ın karşısına geçti. Abel hâlâ emredercesine mendili uzatıyordu. Nick mendili aldı ve Amy’e dönerek kızın kıyafetlerini silmeye başladı.
Yemekhanedeki herkes toplanmıştı ve kalabalıktan sesler yükseliyordu. Kalabalığın arasındaki kişilerden biri de Blanie’ydi. Nick’i görmüştü. O gerçekti! Ama şu yanındaki kız… Gözlerini kısıp Amy’e baktı.
“O benim koruyucum” diye mırıldandı ama diğer kızların sesleri onu bastırdı.
“Bu kız da kim?”
“Ah, onu gördün mü? O kızın yerinde olmak isterdim.”
Amy bulunduğu durumun farkına varınca yüzünün kızardığını hissetti.
“Teşekkürler…” Nick’e bakarak hafifçe fısıldadı. Nick ise ona bakmadan gülümsedi. Amy şuan sevinçten ağlayabilirdi. Nick’e sarılıp kısa bir an etraflarında hiç kimsenin olmadığını düşünebilirdi ama Abel’ın öfkeli bakışlarını görünce bu fikirden vazgeçti.
Abel onu herkesin önünde rezil etmek istemişti ama şuan düştüğü duruma bakılırsa işler tam tersine dönmüştü.
“Sen…Sen benim kim olduğumu biliyor musun?” dedi dişlerinin arasından.
Nick başını çevirdi ve Abel’a baktı.
“Hayır. Bilmem mi gerekiyor?”
“Ben Abel Ro-”
Ve Abel sözünü bitiremeden zil sesi tüm okulda yankılandı. Abel bedeninin öfkeyle dolup taştığını hissetti. Kalabalık dağılıp yemekhaneyi boşaltırken ne kadar süre geçtiğini bilmeden öylece bekledi.
Nick de Amy’ nin kıyafetlerindeki lekeleri çıkarabildiği kadar çıkarmıştı ama kızın üstü çok ıslanmıştı. Ceketini çıkardı ve Amy’ nin omuzlarını örttü.
“Üşüteceksin.”
Amy ne tepki vereceğini bilmediğinden sadece gülümsedi.
Biraz sonra Dwight yanlarına ulaştı.
“Sizi tekrar böyle görmek güzel.”
Abel hâlâ karşılarında bekliyordu. Amy neredeyse onun için kendini kötü hissedecekti. Neredeyse.
Amy, Nick ve Dwight bir heykel gibi dikilen Abel’ı arkalarında bırakmadan önce Abel öfkeyle konuştu.
“Bu iş burada bitmedi.”
Nick sırttı ve ona baktı.
“Öyle mi? O zaman görüşmek üzere.”
Abel tek başına yemekhanede kalmıştı. Öfkeyle bir masayı tekmelemeyi düşündü ama elbette bunu yapamazdı. Bu zarafetten yoksun bir davranış olurdu. Telefonunu çıkardı ve Tina’yı aradı.
“Bana hemen yeni bir takım gönder.”
Telefonunu kapatıp tam merdivenleri çıkmaya hazırlanıyordu ki nazik bir ses duydu.
“Şey…sizinle bir konu hakkında konuşmak istiyorum.”
Abel ilgisizce karşısındaki kıza baktı. Beyaz saçları yemekhaneye dolan ışıkla parlıyordu.

“Evet?”

DISQUS - Mangaya Ait Yorumlar

*Not: Yorum Yazmadan Önce;