Blaine başını salladı.

"Kurtaramam.''

''O zaman bana nasıl tekrar yapılacağını söyle.''

"Ama Amy'den farklı olacak."

ÇN: Amy, balığın adı.

Adrian'ın bakışları yere düştü.

Geçmiş benliğinin hatırasını hatırladım. Kutsal Savaşın zafer yürüyüşünde ilk ata binen oydu.

Taşıdığı yoğun saygınlık, güzel görünümü birinin gözüne girmeden bile hissedilebiliyordu.

Kimsenin ona zarar veremeyeceğini belli belirsiz düşünmüştüm.

Ama şimdi gördüğüm çocuk üzüntü içinde boğulmuştu. Sadece ona bakmanın bir insanın kalbini ağrıttığı noktaya kadar.

''Ama onlar için bir mezar yapabiliriz.''

Küçük bir sesle konuştuğumda, Boone huzursuz bir şekilde dedi,

[Çocuk, on çilek!], Ama ben duymamışım gibi davrandım.

Adrian kafasını kaldırdı ve bana baktı, bakışlarından kaçmadım.

***

-Adrian'ın Bakış Açısı-

"Daha derine kazacağım."

Adrian, Amy'i bir elinde dikkatle tutarken yeri işaret eden kıza baktı.

''Daha ne kadar kazacaksın. Gel hadi."

Kız, Amy'i tutması için ona geri verirken, Adrian'ın elini fırçaladı.

Sonra çömeldi ve toprağı kazdı. Dakikalar içinde Adrian'ın açtığının iki katı büyüklüğünde bir delik göründü.

''Şimdi bir mezarlık gibi görünüyor.''

Gerçekten tuhaf bir çocuktu.

Bir çiftçi kadar iyi kazmıştı.

Çocuk hiç kimsenin ona bu kadar iyi davrandığını görmemişti.

'Ama.'

Ama kim olduğumu bilirse, farklı davranır.

Herkes öyle davrandı.

Kraliyet ailesi, soylular ve hatta saray çalışanları bile onu göze batan bir şey olarak görüyorlardı.

Dokunması korkutucu ve sinir bozucu göze batan bir şey.

İmparatorun en büyük oğlu olarak, Dük Marche'nin en büyük kızı İmparatoriçe Yvonne tarafından sürekli kontrol edilen Adrian rahatsız oldu.

Henüz fiziksel olarak hayattaydı, yine de hayatta hissetmiyordu.

ÇN: Adrian ağlatacaksın

Yani kim olduğunu bilseydi, her şey farklı olurdu.

Ona bakan bakışları korkudan kararır ve canlı gözleri acımasız olacaktı. Üzgün hissettim, ama daha önce söylemem gerektiğini düşündüm.

"İmparatorluk ailesinin en büyük oğluyum."

"Öyle mi?"

"Ölü imparatoriçenin oğlu olduğumu söyledim, ama ben ..."

"Yani?"

Adrian'ın dili tutulmuştu.

Garip.

Çocuk şaşırmış olmalıydı.

Karmaşık siyasi ilişkileri bilmese bile, imparatorluk ailesi kelimesinden korkmak normaldir.

Adrian ona garip gözlerle baktı ve çocuk homurdandı.

''Bu şimdi önemli mi?''

"...Huh?"

"Önemi yoksa, gömelim.''

Çocuk elini çekti.

Adrian aniden çocukla beraber oturdu ve tamamen suya dönüşen balık çiftinin çukura girmesine izin verdi.

Çocuk, Adrian yerine suyu okşadı.

''Şimdi dua edelim.''

Adrian, gözleri ve elleri sıkıca kapalı olan çocuğa baktı.

"Lütfen, sonraki hayatta uzun süre birlikte olmamıza izin verin."

"..."

"Kavga edip sinirlensek bile, sonraki hayatta yan yana olalım,"

"..."

Çocuk nazikçe Adrian'ın gözlerine baktı.

"Bu çocuğun mutlu olmasına izin ver."

Sanki kendi kendine konuşuyor gibiydi.

Hiçbir şey söyleyemedi ve çocuğa baktı. Adrian gözlerinin neden ıslak olduğunu anlayamadı. Daha açık olmak gerekirse, ilk kez bir kişinin adını asla unutmayacağını düşündü.

ÇN: Adrian her şeyi hak ediyorsun

***

-Blaine'nin Bakış Açısı-

Balıkları gömdükten ve dua ettikten sonra yerimden kalktım.

"Gidiyor musun?"

Adrian elimi tuttu ve bana sordu, ben de cevapladım,

"Evet."

"….Tekrar gel?"

Huh?

"...Lütfen tekrar gel."

Gözleri bana bakıyordu.

"Evet,şey."

"Ama gelmezsen, ..."

Adrian'ın gözleri parıldadı. Uzun kirpikleri güneş ışığı altında parladı.

ÇN: Adrian Blaine'i baştan çıkarıyor gençler

'Wow…'

O gerçekten de Dubbled'lere rakip olabilecek bir güzellik.

Estetik anlayışım pek çok güzelliğe alışmış olsa da, kalbim hala çarpıyordu

ÇN: Düşünsenize her gün Dyuk, Henwy ve Ishak'ı görüyorsunuz, üstüne bir de Adrian 

"Şimdi arkadaşız. Ve arkadaşlar sözlerini tutar. Bu yüzden bir gün görüşürüz. "

"Arkadaş..."

Elimde olmadan Adrian'ın çok tatlı olduğu için birkaç kez mırıldandığını görünce içten içe güldüm.

Ondan sonra vedalaşmak için elimi salladım, döndüm ve kaçtım.

'Geç kaldım, çok geç!'

Buraya saklambaç oynamak bahanesiyle gelmiştim ama yarım saat geçmişti.

Bahçeye doğru giderken bir sesin bağırdığını duydum.

"Neredesin küçük hanım ?!"

Askerler ve hizmetkarlar çılgınca beni arıyorlardı.

"Blaine burada!"

Zıpladım ve bağırdım ve insanlar koşarak yanıma geldi.

"Aman Tanrım…."

Lea beni görünce rahatladı.

"Neredeydin? O kadar şaşırdım ki, ne kadar dikkatli baksam da seni bulamadım. "

Bulunduğum yer bahçeden çok uzak değildi, ama beni bulamadıysalar, muhtemelen Adrian bir bariyer inşa ettiğindendir.

"Hatalıyım ..." dedim.

Lea iç geçirdi ve eteğimdeki kiri silkeledi.

''Sorun değil çünkü güvendesin. Ama lütfen bunu bir daha ki sefere yapma. "

"Evet."

"Gitme iznimiz var. Şimdi eve geri dönelim. "

Bunu söylediğinde parlak bir ifadeyle başımı salladım.

[Çilek! Küçük bayan, sana on tane çilek verip vermeyeceğini sor.]

Lea'ya baktım.

"Lea, on çilek?"

"Bu ..."

Lea’nın gözleri kısıldı.

"Sözünü tutmadın, bu yüzden sana sadece beş tane vereceğim."

Aman Tanrım.

Yüzünde şoke edici bir ifade belirdiğinde, etrafında kahkahalar patladı.

***

Sadece beş tane çilek alabildim ama kendimi çok iyi hissettim.

Urso'nun çaldığı paralar asıl sahiplerine iade edildi, ancak teslim ettikten sonra bile epeyce para kaldı.

'6000 frank var.'

Seria’yı yakalama ödülü 30.000 franktı, yani şu anda sahip olduğum toplam para miktarı 36.000 franktı.

'Şimdi, daha sonra yaşayacak bir yer bulabilmek için para kazanma yollarını aramaya devam etmeliyim.'

Yatırım yapabileceğim birkaç iyi şey biliyordum.

Sorun, bir yatırım hedefine ulaşmak için çok genç olmamdı.

Dilenciyken yoksulluk içinde yaşamamın nedeni buydu.

Elbette elimden geldiğince sessiz yaşamalıydım çünkü öne çıkmak istemiyordum ama bu yüzden yatırım yapamadım.

'Bana yardım etmesi için bir yetişkine ihtiyacım var.'

Seria da bir seçenekti, ancak şimdi bir suçlu etiketi olduğu için sınırlamaları vardı. Hâlâ hayattaydı ama hapiste kalması gerekiyordu.

Yardım için Boone'a güvenmeye devam edemezdim. İlahi gücüm yetersizdi, bu yüzden önümüzdeki beş gün boyunca formunu korumam mümkün olmayacaktı.

'Boone’un güçlerini ne zaman kullanacağıma karar vermem gerekiyor.'

Gerçekten ihtiyacım olmayan bir yetenek ama kullanmamak utanç verici.

Bunu düşünürken araba durdu. Dubbled Kalesi'ne vardık.

Kapı açılır açılmaz Henry ve Isaac bana yaklaştı.

''Neden bu kadar geç döndün?''

Isaac yüzünü çok yaklaştırıp beni sorguladığında, Henry onu kenara itti ve bana sarıldı.

''Zor zamanlar geçirdin, değil mi?''

Sonra Isaac beni uzaklaştırdı ve elimi tuttu.

''Şeften en sevdiğin eti hazırlamasını istedim.''

Henry sorusunu bana yöneltirken Isaac ile tartışmak için diğer tarafa döndü.

"Gece geç saatte yemek sağlığın için kötü olmaz mı? Bence terasta sade bir yemek yemeyi ve yarın leziz bir kahvaltıyı tercih edersin. "

"Yemek yememek sağlıksız."

"Çocuk zayıf. Onu senin gibi canavarlarla kıyaslama. "

ÇN: Henry hiç acımıyor gençler

Gözlerim fincan tabağı kadar genişlerken beni birbirlerinin elinden almaya çalıştılar.

"Ow ..."

İnledim ve sonra aniden Dük'ün kollarına alındım.

"Kavga etmeyin."

Dük sertçe konuştuğunda, Henry ve Isaac hoşnutsuz yüzlerle birbirlerine baktılar, ancak kısa süre sonra, "Evet, ..." diye cevapladılar.

'Oh, her şeye rağmen yaşayabileceğim.'

İkisinin arasında sıkışıp kalmak zordu çünkü yolculuk yorucuydu ve Boone'u sessiz tutmak için çok çalışıyordum.

Yüzümü Dük'ün kollarına doğru eğdim.

Çok yorgundum ama onları selamlamak zorundaydım.

''Geri döndüm.''

Sonra Dük, Henry ve Isaac’ın bakışları yumuşadı.

"Evet."

"Hoşgeldin."

''İçeri girelim.''

Birkaç aydır burada olduğum için gerçekten eve dönmüş gibi hissettim.

ÇN: Yumuş yumuş oldum

***

Ertesi gün, Lea'nın bana öğle yemeği için söz verdiği çilekleri aldım.

Çırpılmış krema dolu çileklere parıldayan gözlerle baktığımda, Boone sevinçle, [Aferin sana canım.] dedi.

Lea bana bir önlük verdi ve kaseden biraz çilek aldı.

"….Üç dört beş."

''Lea, senden hoşlanıyorum.''

Lea'yı minnettarlığın bir göstergesi olarak yanağından öptüğümde, hizmetçiler tiz sesler çıkardı.

"Küçük hanım, Lea'ya krem sürmesinde yardım ettim."

Sonra Dahlia yanağını öne çıkardı.

''Ben de çilekleri topladım.''

Linda bana yaklaştı.

''Benim için de yap lütfen.''

Yuni başını bana doğru eğdi.

Onları bir kez yanaklarından öptüm ve çatalı yine elime aldım.

[Ben de sana süt getirebilirim.]

'Ne?'

[Çilek de toplayabilirim. Ortaya çıkmalı mıyım?]

"……"

-Bölüm Sonu-

Boone reis de yanaktan öpülmek istiyor, Blaine kırma şeytanı

Çevirmen bu haftanın bölümlerini biraz geç attığından diğer bölümü de ya akşama ya da yarın atacağım, sonra gerçekten son olacak,yani umarım : )