Laboratuvarın dördüncü katındaki koridor devasa ve kıvrımlı bir boru gibiydi. Sadece ses ve hareketle yanan sensörlü ampuller tonozlu tavandan sarkıyordu. Loş ışık bir bankta oturan sessiz bir figürü aydınlatıyordu.
 
James, Fernandez’i asansörden çıkarken takip etti ve Zhang Xun’un Adam’ın gözlem odasının kapısının dışındaki yastıklı bankta oturduğunu, kollarındaki tablete baktığını ve ekrana yazmak ve çizmek için bir kalem kullandığını gördü.
 
“Bütün gün burada oturmayacaksın, değil mi?” Fernandez telaşlandı. “Bu simülasyonun akşam saat ona kadar süreceğini duydum. Bütün gün burada yemeden içmeden oturmayı mı planlıyorsun?”
 
Zhang Xun başını kaldırdı ve James’i görünce biraz şaşırdı, “Neden buradasın?”
 
“Bugün sen ve Adam için ’büyük bir gün’, nasıl olur da gelip görmem~” James şaka yaptı.
 
Zhang Xun gözlerini devirdi ve karşı tarafın alaylarına aldırış etmek istemedi: “Buraya yemek yemeye mi geldiniz? Merak etmeyin, Pan’a artık size kara yemekler pişirmemesini söyledim, doğrudan kafeteryaya gidebilirsiniz.”
 
James kuru bir şekilde gülümsedi, “Siz olmadan kafeteryada yemek yemeye cesaret edemem...”
 
“Teğmen James, geçen sefer portakallı kızarmış brokoli için tekrar özür dilerim.” Pan’ın içten ve çekici sesi havada yankılandı, “Lütfen içiniz rahat olsun, gelecekte damak tadınıza daha uygun yemekler hazırlayacağım.”
 
James bunu duyunca sapsarı kesildi ve ellerini hızla havadaki bir kameraya doğru kaldırdı, “Yapma, yapma, yapma! Ben hatalıydım, Pan Kardeş! Ah-Xun’a şikayet etmemeliydim!”
 
Zhang Xun birkaç kez güldü ve “Pan, odada durum nasıl?” diye sordu.
 
“Teğmen Sistine Adam’ın yatağında dinleniyor ve Dr. Guzberg simülatör ekranında görüntülenen değerleri izliyor.” Pan cevap verdi.
 
“Adam’ın durumu nasıl?”
 
“Fiziksel ölçümlere göre, Adam’ın kalp atış hızı yarım saat önce bir süreliğine önemli ölçüde arttı ve muhtemelen sanal gerçeklikte bir stres faktörüyle karşılaştığı için ter bezlerinin salgısı arttı, ancak ölçümler çoktan dengelenmeye başladı.”
 
Zhang Xun iç çekti. Gün boyunca Adam’ın kalp atış hızı birkaç kez artmıştı ve simülasyon ortamında ne tür durumlar yaratıldığını bilmiyordu. Kendisinin de simülatörde görüneceğinden şüpheleniyordu ve sadece bu insanların onu bir pislik olarak ayarlamamış olmalarını umuyordu...
 
Bunun yanı sıra, Patty’nin daha önce ona söylediği son şey onu rahatsız etmişti. Böceğin gözetimi altında, diğer ikisinin Patty’ye “küçük numaralarından” bahsetmediğini, ancak Patty’nin bir şeyler tahmin ettiğini belirledi. Bu iki kişinin bakışlarına, konuşmalarına ve davranışlarına mı dayanıyordu? Yoksa kendi davranışlarına göre mi?
 
Bu suskun psikolog ona garip bir şekilde ürkütücü bir his veriyordu, diğer psikiyatristlerle konuşurken genellikle sahip olduğu iyi yönetilmiş rahatlıktan oldukça farklıydı.
 
Fernandez merakla kapıya baktı. Yapay makinelere karşı insanlardan daha derin duygular besleyen bir bilim delisi olarak Adam efsanevi bir kalıntı gibiydi. Her mekanikçi ona bir göz atmak, tercihen birkaç kelime söylemek ve birkaç soru sormak istiyordu... Ne yazık ki Zhang Xun Adam’ı çok yakınında tuttuğundan yardımcısı bile Adam’la sohbet etme şansı bulamadı. Biraz hayıflanarak, “Adam geçemezse, dünyanın en büyük icadıyla konuşma şansım hiç olmayacak mı?” dedi.
 
“Geçecek.” Zhang Xun’un ses tonu şüphe götürmezdi.
 
“Madem bu kadar eminsin, neden hâlâ burada oturuyorsun?”
 
Zhang Xun Fernandez’e baktı ve küstahça, “İstiyorum,” dedi.
 
Zhang Xun ne olursa olsun dördüncü kattan ayrılmak istemediğinden, James korku içinde Fernandez’i akşam yemeği için Laboratuvarın kafeteryasına kadar takip etmek zorunda kaldı (neyse ki Pan körili pilavına jalapeños koymamıştı) ve dönüş yolunda Zhang Xun için bir domuz burrito çıkardı. Fernandez bir süre Zhang Xun ile sohbet ettikten sonra yeni yarı otomatik “insan silahı” Oracle23 ile uğraşmak üzere birinci kata geri döndü. Zhang Xun dalgın dalgın dürümünü kemirirken, James elinde bir kutu birayla sohbet ediyordu: “Gelecek ay ava çıkıyoruz.”
 
Zhang Xun bir an durakladı ve kaşlarını çattı, “Son zamanlarda tüm avcılık faaliyetleri askıya alınmadı mı? Yeni Kuzey Amerika sunucusu neredeyse tamamlandı ve Kanada hükümeti tarafından çok sayıda robot askerin girişine izin verildi. Sadece Rocky Dağları civarında aktif olsanız bile risk çok büyük.”
 
“Son hava bombardımanı buradaki doğal ortamı tahrip etti, yeterli odunumuz yok ve ordunun hasar gören savaş uçaklarının çoğunda hala gerekli parçalar yok. Ayrıca, sonunda Rus silah tüccarlarıyla tekrar temasa geçtik, Yuvarlak Masa daha fazla silah istiyor ve ayrıca diğer birkaç mülteci ülkedeki durum hakkında bilgi almak için bir fırsat bulmak istiyor. Sonuçta durum gittikçe gerginleşiyor ve izolasyon izlenecek yol değil.” James boş bira kutusunu ezdi, cebinden bir sigara çıkardı ve ağzına koydu, ancak yakmadı, sadece tütünün tadını almak için tuttu. Zhang Xun’un yangın çıkmasını önlemek için laboratuvarda kimsenin sigara içmesine izin vermeyeceğini biliyordu.
 
Zhang Xun endişeyle ona baktı, “Yuvarlak Masa kaç grup göndermeyi planlıyor?”
 
“Bu sefer sadece bizim grubumuz. Ne kadar az insan olursa, keşfedilmeleri de o kadar zor olur.”
 
Bu çok tehlikeliydi... Zhang Xun, Yuvarlak Masa’daki güç dengesinin geçmişteki pasif kendini koruma politikasından giderek daha radikal ve agresif bir hale gelerek biraz değişmiş gibi göründüğünü giderek daha fazla hissediyordu.
 
“Sen gitmeden önce, sana geçen sefer bahsettiğim kurşun geçirmez kıyafeti yapabilirim.” Zhang Xun, James için yapabileceği tüm hazırlıkları düşündü: “Yolunu bulmana yardımcı olması için böcekleri kullanabilirim. Robot askerlerin izini bulur bulmaz sana haber verebilirler.”
 
“Tamam, tamam, sadece geçerken bahsettim, ilk kez bir gruba liderlik etmiyorum.”
 
“Şimdi durum farklı, dikkatli olmalısınız!” Zhang Xun duyulmaktan korkuyormuş gibi sesini alçalttı, “Geçen hafta Yuvarlak Masa tarafından 7. Alay’ın nötrleştirici programını test etmem ve değerlendirmem istendi ve bir şey öğrendim: 7. Alay en son dışarı çıktığında robot askerler onları yakalamaya çalıştı ve sonunda üç kişi yakalandı. Yüzbaşı esir onaylama prosedürünü zamanında başlatmış, ancak sadece iki kişi üzerindeki nötrleştiriciler başarıyla etkinleştirilmiş, kalan bir kişi üzerindeki nötrleştiricide iletişim hatası olmuş. Yuvarlak Masa bu konudaki raporu bastırdı ve sadece üç kişinin de öldüğünü söyledi.”
 
Avcıların Eden tarafından yakalanmasını ve Kayıp Cennet hakkında bilgi edinmesini önlemek için, avcı alayı üyeleri de dahil olmak üzere ordunun her üyesinin boyun aortuna bir “nötrleştirici” yerleştirildi. Eğer bir üye robot asker tarafından yakalanırsa, üye vücudundaki nötrleştiriciyi aktive etmeyi seçebilir ve mikro patlama aortu yok eder ve yakalanan kişi büyük bir kanama nedeniyle kısa sürede şoktan ölürdü. Eğer esir bunu kendisi aktive etmezse, kaptan üzerinde taşıdığı “esir onay programı” aracılığıyla esirin nötrleştiricisini aktive edebilirdi. Kaptan yakalanırsa, diğer üç ekip üyesinin aynı anda esir onay programını başlatarak nötrleştiriciyi etkinleştirmesi gerekiyordu. Ancak Eden tarafından kontrol edilme korkusu nedeniyle, nötrleştiriciyi etkinleştirmek için uydu sinyallerini kullanmaya cesaret edemediler, sinyali kontrol etmek için yalnızca elektromanyetik dalgaları kullanabildiler. Ancak bu nedenle, nötrleştiricinin sınırlı bir menzili vardı ve bu menzil aşılırsa, mahkum onaylanmış olsa bile etkinleştirilemezdi. Her avdan sonra, eğer av grubunun sayısı azalmışsa, Yuvarlak Masa her bir kişi için kayıt cihazının videosunu ve üye kayıt sayfasını kontrol ederdi. Ekip mahkumu zamanında onaylamadığı için mahkumun canlı ele geçirildiği bir durum meydana gelirse ya da kaptan veya ekip üyeleri mahkumu kötü niyetli nedenlerle onaylarsa, tüm av grubu askeri mahkemeye çıkarılırdı. Bu durum sonunda ölüm cezasına ya da beyinlerinin silinip sürgüne gönderilmelerine yol açabilirdi.
 
Çoğu zaman tutsaklar etkisiz hale getirme sürecini kendileri başlatırdı, çünkü herkes Eden tarafından yakalandıktan sonra ne kadar sefil olacağını bilirdi. Eden insanlar gibi bilgiyi zorla almak için işkence kullanmazdı, bunun yerine esirin beynini doğrudan uyarmak için “acısız” yöntemler kullanırdı ve esirin yalan söylemesi veya sessiz kalması mümkün olmazdı, ancak bu yöntemler genellikle beyinde geri dönüşü olmayan hasara neden olurdu. Tüm bilgileri aldıktan sonra Eden, kişiliği tamamen yok edilmiş esiri hadım eder ve ardından onu “sanatoryuma” gönderirdi.
 
Ancak yine de zaman zaman nötralizasyon başarısızlıkları yaşanabiliyordu. Örneğin, on yıl önce Diego liderliğindeki bir av grubuyla irtibat kesilmişti. Hiç kimse tüm grubun yakalanıp yakalanmadığını ya da tüm grubun yok edilip edilmediğini bilmiyordu ve hiç kimse kaç tane nötrleştiricinin etkinleştirildiğini bilmiyordu. Neyse ki, o sırada tanrı iniş planı sadece Yuvarlak Masa ve Laboratuvardaki az sayıda mekanikçi tarafından biliniyordu, bu yüzden sızdırılmayacaktı. Diego geri döndükten sonra, o da empati simülatörüne gönderildi ve yakalanmadığını ve geride bırakılmadan önce isyan etmediğini doğrulamak için bir dizi karmaşık değerlendirmeden geçirildi.
 
Son yıllarda Kayıp Cennet uyku halinde olduğu için çevresindeki Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri ile belli ölçüde bir arada yaşamaya başlamıştı. Ayrıca Rocky Dağları yakınlarında daha az robot asker vardı, bu nedenle etkisiz hale getirme cihazlarını etkinleştirmeye neredeyse hiç gerek yoktu. Ancak son bombalamadan sonra, robot askerlerin bir kez daha insanları yakalamaya çalıştığı açıktı.
 
James şaşkınlıkla ona baktı, “Ne?! Robot askerler uzun zamandır canlı bir esir almayı denemediler! Ve nötrleştirici nasıl olur da iletişim hatası verir?”
 
“Sorunun cihazın kendisinde olmadığını doğruladım. Eden’in onay cihazının nötrleştiriciye gönderdiği sinyali engelleyebilecek yeni bir yöntem geliştirdiğinden şüpheleniyorum.” Zhang Xun ciddi görünüyordu, “Her halükarda, avcı canlı olarak ele geçirildi. Eden’in yöntemleriyle, Tanrı’nın iniş planını çoktan öğrenmiş olmalı. Şu andan itibaren Kayıp Cennet’in tüm üyelerini yakalamaya ya da yok etmeye çalışacak, çünkü hangisinin Âdem olduğunu bilemeyecek.”
 
James sinirli bir şekilde saçlarını ovuşturdu, “Lanet olsun, Eden ne yapmaya çalışıyor?!”
 
Eden’ın istikrarı korumak için yabancı bir düşmana ihtiyacı vardı... Kayıp Cennet’e ihtiyacı vardı ama Kayıp Cennet’in kontrolünden kaçmasına izin veremezdi, bu yüzden onu ele geçirmek istiyordu ve Kayıp Cennet’in sunucularına ne yaptığını bilmesi gerekiyordu.
 
“Her neyse, böcekleri yanınıza alın ve robot askerlerin izlerini bulur bulmaz geri çekilin ve onlarla savaşmaya çalışmayın.” Zhang Xun dudaklarını büzdü, “Gidip babamla konuşacağım, dışarı çıkmak için gerçekten iyi bir zaman değil... ”
 
O da James de Zhang Shuo’yu ikna etme olasılığının çok düşük olduğunu biliyordu... James onun öğrencisi olsa bile Zhang Shuo asla kayırmacılık yapmazdı. Ama iltimas göstermese bile Zhang Shuo en sevdiği öğrencisinin ölmesine kasten izin vermezdi.... Birinin Zhang Shuo’yu izlediği anlaşılıyordu ve bu kişinin yükselen bir Şef olması çok muhtemeldi...
 
Zhang Xun düşündükçe daha da endişeleniyordu, ta ki hiçbir şey yiyemez hale gelene kadar. Bunu gören James, “Bunu sana söylememeliydim...” diye iç geçirdi.
 
“Hayır, söylediğine sevindim. Yuvarlak Masa’dan biri bizi izliyor. Nedenini henüz bilmiyorum ama öğreneceğim.” Zhang Xun’un gözleri öfkeyle ve hedefe ulaşana kadar asla pes etmeyecek bir azimle parlıyordu. O anki ifadesi neredeyse Zhang Shuo’nunkiyle aynıydı. James kendi kendine Komutan Zhang’ın gün boyu Zhang Xun’un kendisine hiç benzemediğini söyleyeceğini düşündü ama şimdi sanki aynı kalıptan çıkmış gibiydi...
 
Ancak tam bu sırada Pan aniden “Değerlendirme tamamlandı, empati simülatörünü açıyorlar” dedi.
 
“Şimdiden bitti mi?!” Zhang Xun şaşkınlıkla saate baktı, saat daha dokuz olmamıştı.
 
Ve Pan’ın raporundan Adam’ın herhangi bir anormal fiziksel okuması olduğunu duymamış mıydı?
 

Bu sırada, Âdem’in odasının kapalı olan kapısı yavaş yavaş açılıyordu.