Bir insanı anlamak için onun kitaplığına bakmanız yeterli. “...Bir yığın manga.” Tarih 8 Ağustos’tu. Kamijou Touma odanın etrafına baktı ve sadece kitaplığında değil, evin her yerinde manga olmayan tek bir kitap bulamadığını gördü. Bu nedenle, yüzünü kurtarmak için Kamijou Touma Akademi Şehri tren istasyonuna gitmeye ve birkaç referans kitabı satın almaya karar verdi. ...Oraya gitti. "Bir referans kitabının 3.600 yen (yaklaşık 43,58 dolar) olduğunu düşününce..." diye mırıldandı Kamijou Touma, sanki yakın zamanda büyük bir savaşta korkunç bir yenilgi almış gibi. Ve, mağaza görevlisine göre, yaz sınavlarını tanıtmak için düne kadar her referans kitabı yarı fiyatına satılıyordu. Ne talihsizlik . Gerçekten talihsizdi. Ancak, Kamijou Touma’nın günlük hayatının özü buydu. Ayrıca, arkadaşları "onun etrafındayken, paratoner gibi kötü şansımızı emeceğini" düşündükleri için popülerdi. Sorun, durumun belirsizliğiydi. "Kitaplığında sadece manga olan biri" etiketinden kaçınması elzemdi. Elbette, düşünce süreçleri anormaldi. Sıradan bir insan, "bir insanı anlamak için, sadece kitaplığına bakmak gerekir" gibi bilimsel olmayan iddiaları dikkate almazdı. Çünkü Kamijou Touma hafızasını kaybetmişti. Doğal olarak, her şey unutulmamıştı. Hala trafik ışıklarını okumayı ve cep telefonunu kullanmayı biliyordu. "Hafızalarını" kaybetmişti; "bilgi" sağlamdı. Cep telefonunu nasıl kullanacağını bilmesine rağmen beyni "Eh? Telefonumu nereye koydum?" veya "Durun bakalım, ne zamandan beri telefonum var?" diye merak ederdi. Görünüşteki "bilgisi" bir sözlük gibiydi. Örneğin, kişi "elmaların" "ilkbaharda yuvarlak bir şekilde çiçek açan Rosaceous yaprak döken ağacının meyvesi" olduğunu bilebilir. Ancak, lezzetli olup olmadığına karar vermek için bir elma yemek gerekiyordu. Beyninde "X ayında, Y gününde lezzetli bir elma yedim" şeklinde günlük benzeri bir hafıza yoktu. Kendisine bunun sebebinin beyninin “anlamlı hafıza” (bilgi) kısmı yerine “deneyim hafızası” (anılar) kısmının tahrip olması olduğu söylendi. Ancak asıl sorun bu değildi. Kamijou Touma, "hafızasını kaybetmeden" önce nasıl bir insan olduğunu bilmek istiyordu; bunun için "kitap rafına bakmak yeterli" gibi asılsız bir iddiaya uymak zorunda kalması gerekse bile. Ancak bu, Kamijou’nun ifadesinin acı çektiği anlamına gelmiyordu. Sonuçta Kamijou dünyada yalnız değildi ve bilinmeyen bir ortama atılmamıştı. Yemeği, kıyafetleri ve yoldaş diyebileceği arkadaşları vardı. “Touma!” Bir yaz günü eve dönerken, yarı ölü Kamijou’nun yanındaki bir kız, ani alışveriş çılgınlığı karşısında öfkeyle bağırdı. Kamijou bu saldırıya katılmış ve 1000 yen’den (12.11$) fazla harcamıştı. 13 veya 14 yaşlarındayken, yabancı olduğu anlaşılıyordu. Beline kadar uzanan gümüş saçları, kar kadar beyaz teni ve zümrüt yeşili gözleri vardı. Tüm bunlara rağmen, onun açıkça belli olan yabancılığı kıyafetiydi. Üzerinde benzersiz beyaz ve altın bağcıklı bir Hristiyan rahibe kıyafeti vardı. Yeni yetmelerin kullanmaktan hoşlandığı altın çerçeveli bardaklara benziyordu. Adı Index’ti. Elbette sahte bir isimdi ama herkes ona Index derdi. Kamijou onunla hastanede tanıştı. Ya da daha doğrusu, Kamijou’nun bakış açısından, onunla hastanede tanıştı ama hafızasını kaybetmesinden önce onunla zaten tanışmış gibi görünüyordu. Kamijou ne kadar uğraşırsa uğraşsın kızla ilgili hiçbir şey hatırlamasa da, bunu yüksek sesle söylemekten kaçındı. Onunla ilk tanıştığı gün, onu yatakta görünce mutluluk gözyaşları döktü. Ancak gözyaşlarını şimdiki Kamijou için değil, önceki Kamijou için döktü. Kızın kalbindeki sevinci kırmaya dayanamadı. Sıcaklığını korumak için Kamijou Touma hafızasını kaybetmeden önceki Kamijou Touma gibi bir görünüm oluşturdu. Karmaşık bir duyguydu, sanki Kamijou Touma iki kişiymiş gibi. Ancak, Index adlı kız, Kamijou’nun iç çatışmasından habersiz görünüyordu (gerçi, ona karşı adil olmak gerekirse, Kamijou onun farkına varmasını engelledi). Kamijou’dan bir baş kadar kısa olan kız, başını kaldırıp mutsuz bir şekilde ona baktı. “Touma, 3.600 yenle ne yapabilirdik?” “...Sorma.” “Ne yapabilirdik ki?” diye sordu kız tekrar. Kamijou kulaklarını tıkayıp gözlerini kapatarak gerçeklerden kaçmak için "SÖYLEME!" diye bağırırken, yanında yürüyen kızın başka yere baktığını fark etti. Kamijou merakla onun bakışlarını takip etti ve önünde bir dondurma dükkanının tabelasının döndüğünü gördü. 8 Ağustos’tu, oldukça sıcak bir yaz öğleden sonrasıydı ve yukarılara doğru gelen sıcak hava dalgaları nedeniyle Index’in uzun kollu giysisi sıcak olmalıydı... “...Duygularınızı anlıyorum ama 3.600 yen harcamak biraz fazla değil mi?” "Hıh." Onun sözlerinden memnun kalmamış gibi göründü ve dönüp Kamijou’ya baktı. "Touma, sıcakladığımı veya sıcak çarpması geçireceğimi söylemedim. Elbette kendimi tatmin etmek için başkasının parasını harcamayı hiç düşünmedim, bu yüzden dondurma yemeyi hiç düşünmedim." “…Tamam, tamam. Rahibelerin yalan söylemediğini biliyorum ama terlemek ve bana o terk edilmiş köpek yavrusu bakışlarını atmak zorunda değilsin, değil mi? Bana klimalı bir odada dondurma yemek istediğini söyleyemez misin? Hava çok sıcak ama hala o rahibe kıyafetini giyiyorsun, havanın etkisini hesaba katmayan bir şey. Böyle bir sıcak çarpması yaşayabilirsin.” Kulağa oldukça cömert gelse de, bu sadece onun kurtarıcı yüzüydü. Cüzdanındaki para miktarı değişmeyecekti. Elbette, dondurma bile alamayacağı anlamına gelmiyordu, ama alsa bile, eve dönmek için bir araç bulamayacak kadar parası olurdu. Akademi Şehri, Tokyo’nun üçte biri büyüklüğündeydi ve Kamijou (önemli yaralanmalardan yeni kurtulmuştu) ve fiziksel olarak zayıf Index için, kolayca yürüyebilecekleri bir yer değildi. "Zayıf kızlar" terimi cinsiyetçi olsa da, Tokyo’nun üçte birini yürüyebilen kız sayısı azdı. Index bir şekilde mutsuz görünüyordu ve daha da sinirlenmeye başladı. Kaşlarını çattı, "Touma, bu kıyafet Tanrı’nın korumasının bir somutlaşması. Giymesinin ne kadar zor olduğunu, ne kadar sıcak olduğunu, ne kadar zahmetli olduğunu veya yaz veya kış versiyonu olması gerektiğini hiç düşünmedim." "...Doğru..." Doğruluk ve nezaket iki farklı şeydi ve Kamijou Touma bu acımasız gerçeği anlamıştı. Ancak bir tuhaflık vardı. Neden bu kadar abartılı tasarımlara sahip bir cübbenin her yerinde emniyet iğneleri vardı? "Ayrıca, hala rahibe adayıyım. Sigara ve şarap dışında, lüks hiçbir şeye sahip olmam yasak... hatta kahve, kırmızı çay, meyve, tatlı, buzlu ürünler bile..." "Ah, anladım. İlk başta, dondurma yemenin yaz sıcağını hafifletmenin iyi bir yolu olduğunu söylemeyi düşündüm." İnsanlar dini ilkelere bağlı kaldıklarında, fikirlerini değiştirmek imkansızdı. Kamijou tekrar dondurma dükkanının tabelasına baktı. "Eğer durum buysa, tamam. Bunu yememiz gerekmiyor ki—" Kamijou konuşmasını bitirmeden önce, bir el aniden onu birinci mach hızında yakaladı. Kızın parmaklarının uyguladığı güçlü güce karşı koyamayan Kamijou, başını çevirmek zorunda kaldı. "Hala eğitimde olduğum ve aşırı bir şey yapmamın yasak olduğu doğru." "O zaman, asla." "Ama hala eğitimde olduğum için, bir azizin standartlarını tamamen takip edemeyeceğim anlamına geliyor, değil mi? Yani, bu durumda, belki de dondurmanın yanlışlıkla ağzıma kaçması gibi bir durum olabilir. Öyle değil mi, Touma?" "..." Kamijou ona ders vermeyi çok istese de, kızın parmaklarının uyguladığı kuvvet daha da güçlendi ve görünüşe göre ona daha fazla bir şey söylememesini söylüyordu. Ancak, saf Index sessizliğin bir çürütmeden daha kötü olabileceğini bilmiyordu. …O an… "Hey, bu önemli konuşmada sizi rahatsız ettiğim için özür dilerim ama şu Kami-yan denen kız kim?" ...Arkadan gizemli, sahte bir Kansai aksanı duyuluyordu. Geriye dönüp baktığımda, sesi daha da tuhaf olan bir ucubeydi. 1.80 boyunda, mavi saçlı, kulağı delik... Ucube olmak için fazla tuhaftı. "Hafızalarıyla Kamijou"nun gerçekten böyle bir arkadaşı var mıydı? Kamijou sormadan edemedi. Kendine küfür ederken başkalarına ders veriyormuş gibi hissediyordu. Bu adamla ne tür bir ilişkim olduğunu bilmesem bile (hafızalarımı kaybettim), en azından arkadaşlarımı daha iyi seçmeliyim! "Hm, ne haber, Kami-yan? Neden bana bir yabancı gibi bakıyorsun? Yaz sıcağı hafızanı kaybetmene mi sebep oldu?" "Ne...?" Kamijou şok olmuştu. Ancak Aogami Pierce elini kaldırdı ve salladı. "Sadece şaka yapıyorum, dostum. Bu hafıza kaybı olayı sadece o inanılmaz dalga yayan kızlara özel bir ayrıcalıktır doğru mu?" Sonra, Aogami Pierce elini Kamijou’nun omzuna koydu (ama gülünç derecede sıcaktı). "...Yo, Kami-yan, o kız kim? Bu kadar küçük bir kızı nasıl tanıyorsun? O senin kuzenin mi...? Öyle görünmüyor. Gümüş saçları senin gen havuzundan miras kalmış gibi görünmüyor!" Aogami’nin en büyük sorunu, fısıltılarının fısıltı olmayı başaramamasıydı. Kamijou, yanındaki kızın "küçük" kelimesini duyunca çılgına dönmesinden endişe ederek soğuk terler döktü... ama neyse ki öyle olmayacak gibi görünüyordu. "...Benim gördüğüm kadarıyla, bu kız senden sadece yol tarifi istiyor olmalı, değil mi? Ama İngilizcen hala ülke çapında izole olduğu için, senin için oldukça zor olmalı... Dur bir dakika, bu kız İngilizce konuşulan bir ülkeden mi?" Kamijou ne hakkında konuştuğunu bilmiyordu ve Index için belki de başkalarının ona "küçük" demesine alışkındı. Dikkatsiz görünüyordu, sadece yanan güneşe vahşice bakıyordu, belki de o kadar sıcaktı ki konuşmak istemiyordu. "...Bu arada, Kami-yan, bu kızla nerede tanıştığını bilmiyorum ama bu seni rahatlatmasın. Sonuçta, on altı yıllık güven ve iyi adam performansları kazandın, bu yüzden "bir kızla basit bir buluşmanın" mümkün olmadığını bilmelisin. Romantik komedilerde böyle değil midir? Aşık olan her zaman genç bir anne gibidir! Haha~ böyle bir olay olursa, tüm umutlar tükenir! Bunu düşünmek gerçekten acınası." Kamijou rahat bir nefes aldı. Hayatındaki olayların eski moda bir drama vakası olmaması iyi bir şeydi. Aogami Pierce tekrar konuştu, "Dur bir dakika, bu bir travesti tuzağı mı? ’Onun’ göğsü biraz fazla küçük değil mi?" Kamijou hemen kızın kan damarlarının patladığını duydu. Kamijou kan donduran bir çığlığı bastırmak için kendini zorladı. Kızın genç olarak adlandırılmaya dayanabildiği halde, oğlan olarak adlandırılmasının söz konusu olmadığı anlaşılıyordu. Kamijou, kadının dişlerini gıcırdatırken gülümsemesini zorlukla koruduğunu duymuş gibiydi. Ne talihsizlik...! Kamijou tam bağırmak istiyordu ki... "Hey, Kami-yan. Bizim gibi harika adamlar nasıl 3D bir kızla iyi arkadaş olabilir? Kesinlikle Kötü Bir Son olacak. Görebiliyorum: Kami-yan kızın üzerindeki son giysiyi çıkarıp R18 anına girdiği anda, sonunda gerçeği öğrenip şok içinde yataktan yuvarlanıyorsun." "...Şaka yapıyorsun, değil mi? Gerçekten böyle hissettiğini söyleme bana!" "Eh? Gerçekten bir kız mı? Ne kadar da sıkıcı!" dedi Aogami Pierce neşeli bir ifadeyle. "Yani karşılaşmanız anormal olmalı, değil mi? Kami-yan, her zaman hiç kimsenin sevmediği iyi bir adam olsan da, bir kızı öylece kaçıramazsın, biliyorsun değil mi? Böyle bir aptallık, onları orada bıraktığında o resim panolarında yer alacak." "Aptal... şaka yapmayı bırak! Kim böyle bir şey yapar ki!?" ...Ama gerçekte, Kamijou onların nasıl tanıştıklarını bilmiyordu. "Buradaki kişi sadece bir bedavacı! Her şey her iki tarafla müzakereler yoluyla yapıldı, çavuş-dono!" "’Beleşçi’ mi? ’Beleşçi’ mi? Kami-yan, son derece değerli bir ’bedavacı kız’a ’sadece’ mi ekledin? Kami-yan! Çok fazla atıştırmalık yiyip pirincin özünü unutan ilkokul çocuğu gibisin!" "Sus! Bunu ’sadece’ dışında nasıl ifade edebilirim!? Gerçek hayatta romantik sahneler ne zamandan beri bu kadar sık yaşanıyor!? Kamijou’nun mali durumunun tam da bu kişi yüzünden nasıl krizde olduğunu biliyor musun!? Zashiki-warashi bile ondan daha iyi…!" Kamijou bağırmaya devam ederken bir şey fark etti. Doğal olarak, Index adlı kız yakındaydı ve her şeyi duydu. "...Ah." Kamijou dehşet dolu bir ifadeyle arkasını döndü. Index gülümsedi. Meryem Ana’ya benzer bir gülümseme gösterdi ama yüzü bal çiyi kadar yeşildi. Korkunç. "Hafızalı Kamijou Touma"nın ne yapacağını bilmediği için, bir zamanlar onu nasıl susturacağını bilip bilmediğini bilmiyordu. Eğer bilseydim, o zaman bu amnezi gerçekten yazık olurdu , diye düşündü Kamijou. "Touma." dedi Index, mükemmel bir gülümsemeyle. Kamijou cevap veremeden, " Her şey bitti," diye düşündü. "Ben Anglikan Kilisesi’ne bağlı bir rahibeyim. Şimdi tövbe edin ya da sonsuza dek suskun kalın." Rahibe göğsünün önünde bir haç çizdi ve ellerini birbirine kenetledi. Gülümsemesi çok kusursuz olduğu için, bunun bir kılık olduğu anlaşılıyordu. Kamijou farkında olmadan başını tutup ağlamak istiyordu. Bu bir bombaydı—hayır—patlamamış bir havan topu. Eğer buna dikkatsizce davranırsam patlayabilir ve bu hayatımın sonu olur! Kamijou’nun içgüdüleri ona bunu söylüyordu. Ne yapmalıyım ne yapmalıyım? Ah! İşte bu, dondurma! Dondurmayı dikkatini dağıtmak için kullan! Şimdi aşırı derecede kafası karışmış olan Kamijou konuşmayı unuttu ve sadece çılgınca yanlarındaki dondurma dükkanının yönünü işaret edebildi. Index parmağının olduğu yöne doğru baktı ve durdu. Sonra şaşkın bir ifade takındı. Kamijou rahat bir nefes alırken, dikkatini dağıtabildiğini düşünürken, aniden bir şey fark etti. Otomatik kapının üzerinde bir kağıt parçası vardı: "Müşterilerimize, İç mekan tadilatları nedeniyle işimizi bir süreliğine askıya alacağız. Herhangi bir rahatsızlıktan dolayı özür dileriz." Zihni Kötü Son’u anımsadı ve Kamijou yavaşça başını yanındaki kıza doğru çevirdi. Kızın gülümsemesi anında silindi. "Ne talihsizlik!" diye bağırdı Kamijou ve vahşi canavar Index üzerine atıldı.
Sonunda uzlaşıp ucuz bir fast food restoranından shake almaya karar verdiler. Elbette, Index tamamen tatmin olmamıştı, bu yüzden Kamijou onu "klimalı bir odada yemeğin tadını çıkarma" bahanesiyle teşvik etmeye çalıştı. Ancak, dükkan aslında öğleden sonra tamamen tıkabasa doluydu. "..." Tepsiyi iki eliyle tutan Index bir kez daha mutsuz göründü ve sessiz kaldı. Tepside üç tane shake vardı: bir vanilyalı, bir çikolatalı ve bir çilekli. Kamijou gerçekten "Bu kadar susadın mı?" diye bağırmak istese de hayatının tehlikede olacağı korkusuyla karşılık vermeye cesaret edemedi. Ne talihsizlik, diye düşündü Kamijou. Kendisi için üç shake aldıktan sonra ruh hali biraz düzelen Index, şimdi zor bir durumla karşı karşıyaydı: dükkan tamamen müşterilerle doluydu. Ancak, hava o kadar sıcaktı ki dışarıda kalmak bir seçenek değildi. Sonunda klimalı bir dükkana girmeyi başarmışlardı, o halde kim sokağa çıkıp güneşin altında durmak isterdi ki? Yakınlardaki kız lise öğrencileri, son derece sıradan konulardan konuşmaya devam ederken Kamijou’nun çaresizliğini fark etmemiş gibi görünüyorlardı. "Hey, hey! Anzai’nin son sınavda telepati kullandığını duydum! Doğru mu?" "Hatta bunun için bir öğretmenler toplantısı düzenlediklerini duydum, bu yüzden doğru olmalı. Ama ayrıca toplantıdaki herkesin esper güçlerinin Müfredatın bir parçası olduğu konusunda hemfikir olduğunu duydum, bu yüzden hile olarak kabul edilmiyor." "UU, BU ALÇAKÇA! NYAAA!! O ZAMAN BEN DE GÜCÜMÜ KULLANMAK İSTİYORUM!" "...Senin gücün pirokinezi değil mi?" "Öğretmenin sırtını yakıp cevapları söylemesini sağlayamaz mıyım?" ...Belki de çoğu kişi için böyle bir konuşma çok sıra dışı olurdu. Ancak, Akademi Şehri olduğu için, bu tür şeyler günlük hayatlarının çok yaygın parçalarıydı. Şehrin 2,3 milyon vatandaşı bir tür güce sahip olduğundan, buna büyük ölçekli bir "güç geliştirme grubu" denebilirdi. Aslında Kamijou bir esper’di. "Imagine Breaker" olarak adlandırılan çocuktu. "Tanrı’nın mucizelerinden biri bile olsa, herhangi bir doğaüstü gücü etkisiz hale getirebilen" bir sağ ele sahipti. "...Touma, gerçekten oturmak istiyorum." dedi Index duygusuz bir ses tonuyla. Korkutucu. Rahibenin ifadesi ona, eğer itaat etmezse tekrar üzerine atlayıp onu ısıracağını iletiyordu. "OLUMLU!" diye bağırdı Kamijou ve yerleri süpüren bir mağaza görevlisinin yanına koştu. Mağaza görevlisi sadece acımasız, profesyonel bir gülümsemeyle pencerenin yanındaki bir köşeyi işaret etti. Birlikte oturalım mı? Kamijou parmağın işaret ettiği yere baktı. "Uuu!?" Yoğun saatlerdeki tren istasyonuna benzeyen dükkânda köşede dört kişilik bir masa vardı. Kalabalığın ortasında kocaman bir delik gibi kocaman bir alan belirdi. Orada, o masanın üzerinde uyuyan bir miko oturuyordu. Denizanası gibi parlak siyah saçlar dağılmış, mikonun yüzünü örtüyordu. Bu... Bu senaryo da ne? diye haykırdı Kamijou yüreğinden. Doğru değil, bir şeyler doğru değil. Kamijou’nun talihsizlik radarı onu uyardı. Onunla ilişkiye girme, onunla ilişkiye girme, kesinlikle talihsizlikle karşılaşacaksın! Olduğunda, hafıza kaybıyla çözülecek bir şey olmayacak! Elbette, Kamijou Touma şanssız bir insan olarak talihsizliği aramadı. Gözlerini kapattı ve kararını verdi. ...Tamam, eve gidelim! Böyle biriyle ilişkiye girmektense Index tarafından ısırılmayı tercih ederim. Bu sonuca vardıktan sonra Kamijou geri döndüğünde hem Index’in hem de Aogami’nin çoktan ortadan kaybolduğunu gördü. "...?" Kamijou etrafına baktı. "...Ack!" Beklendiği gibi, mağaza görevlisinin önerisi üzerine, Index çoktan o gizemli mikonun karşısına oturmuştu. Kız gerçekten tehlikenin farkında değildi. Yoksa bir hayırsever miydi? Yanlarında oturan Aogami Pierce’ın gözleri parlıyordu. Rahibelere ve mikolara gerçekten bu kadar mı ilgi duyuyorsun? Dürüstçe ve gerçekten kaçmak istiyordu. Ama yapamadı. Index’e sırtını dönüp kaçsaydı, Index bir aslan gibi üzerine atlayıp onu bütünüyle yutabilirdi. Gözleri parlayan Aogami Pierce’ı gören Kamijou, kızı yalnız bırakmanın çok tehlikeli olduğunu hissetti. Ama en önemlisi, ağzında çilekli milkshake olan Index ona neşeyle el salladı. Kamijou onun bu mutlu ifadeyi koruması gerektiğini düşündü. O öyle düşünse de, uyuyan gizemli bir miko vardı. Kamijou masaya dikkatlice yaklaştı. Aynı anda, miko’nun omuzları sarsıldı. "Sp" Ağzı hareket etti. Miko’nun ağzı hareket etti. Kamijou kötü bir his, çok kötü bir his hissetti. Neden? Hafızasını kaybetmiş olan Kamijou kesinlikle hiçbir şey hatırlamıyordu ama bir şekilde benzer bir deneyim yaşadığı hissine kapılmıştı. Mikonun konuşmasını bekleyerek tükürüğünü yuttu. "Bütün paramı harcadım ve kendimi mahvettim."
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
