Kollarımın arasındaki siyah kürkü gördüğünde Claude kaşını kaldırdı.
"İt değil. Aslında Baum ya da Raphy türlerinin karışımı gibi."
"Hepsi ite benziyor yani o bir it."
N-Ne bu şimdi... Ama teknik olarak düşünürsek, konuşursam durum kötüleşebilir bu yüzden olduğu yerde bırakacağım.
"Lucas onayladı ve tehlikeli olmadığını söyledi. Ve en önemlisi de, bir kutsal hayvan değil."
Bir anda, birkaç saniyeliğine Claude'un kaşları çatıldı.
Ah, rahatsız olmuş bir yüz yapıyor. O zaman ona bakmama izin vermeyecektir, değil mi? Üzülmüş hissederek, elimi yalayan hayvana baktım.
Ama bir süre sonra, Claude her zamanki ifadesine geri döndü ve kısaca cevapladı.
"Eğer o böyle söylediyse, o zaman sorun olmayacaktır."
Bekle...! Biraz önce tuhaf bir şey hissettim! Bu tereddütsüz güven de neydi?! Lucas'ın babamın güvenini kazandığını şimdiye kadar hiç bilmiyordum? Ya da Claude bir şey mi biliyor?
Kısa bir tereddütten sonra konuştum.
"Baba."
"Ne oldu?"
Bir süredir içimde tuttuğum düşünceyi sonunda ortaya attım.
"Lucas'ın Kara Kule'nin Büyücüsü olduğunu düşünüyorum."
Kısa bir süre önce, gerçekten Lucas'ın Kara Kule'nin Büyücüsü olduğunu düşünmeye başladım. Ama Lucas bana bunu hiç söylemedi ve Büyücü'ye karşı çok ilgili olduğum için böyle bir şeyi düşündüğümü düşünmüştüm... Ama dün olan şeyden sonra, sonunda düşüncemi kararlaştırmıştım.
"Sana bunu söyledi mi?"
"Hayır. Ama içimde bir his var."
Claude bir süre bana baktı. Nihayet, ilgisiz bir ses tonuyla konuştu.
"Evet, biliyorum."
Ne? Bu... Ne demek oluyor? Claude'un umursamaz tepkisine karşı şaşırmıştım.
"Baba, sen de mi böyle düşünüyorsun?"
"Ondan şüphelenmiştim."
A-Anladım. Lucas'ın Büyücü olduğunu düşünen tek kişi olmadığım için mutluyum ama bunu düşünen son kişi olduğumu düşünüyorum bu yüzden çok utandım.
"Eğer başka bir şey yoksa gidebilirsin. İtin tüyleri her yere uçuşuyor."
"İt değil!"
"İt ya da Baum. Aynı şey."
Ugh! Blackie'yle de aynı şekildeydi! Görünüşe göre babam hayvanları fazla sevmiyor. Çokta sevimliler oysaki neden ki?
"Seni görmeye geldiğimde, o köpeği etrafta gezdirme."
"Baba, tutmak ister misin?"
"Hemen git dedim."
Claude bana iğrenmiş bir yüzle baktığında hemen pes ettim. Bu tüy yumağına ne isim vermem gerektiğini düşünürken, Garnet Sarayı'ndan ayrıldım.
***
Avlanma yarışından sonra Atlanta ve Obelia'lı genç soylular çok daha iyi geçinmeye başladılar bu yüzden de sık sık çay partileri yapmaya başladılar. Atlanta büyükelçileri iki imparatorluk arasındaki dostluğu daha da güçlendirmek için Obelia'ya gelmişlerdi, bu yüzden genç nesillerin birbirleriyle tanışması kötü bir fikir değildi.
"Bay Ernst, lütfen buraya oturun. Bugünü ne kadar çok beklediğimi asla bilemezsiniz."
"Ben de!"
Ve genç nesillerin arasında, Obelia'lı leydilerin arasında son derece popüler olan Cabel Ernst de vardı. Neden mi? Çünkü...
"Bugün de bize Genç Efendi Alpheus hakkında bir şeyler anlatacak mısınız?"
"Genç Efendi Alpheus'un öğrenci günlerini duymak... Kalbim acımasızca güm güm atıyor."
...Ijekiel okuldayken onunla ilgili anılar! Leydiler bu nadir fırsatı asla kaçırmazlar.
"Eğer Bayan Margarita dinlemek isterse, memnuniyetle anlatırım."
Son seferden sonra, her zaman Jennette'e kur yapmaya çalışıyordu. Davranış şekli, bir arkadaşının kuzenine davranma şeklinin oldukça ötesinde görünüyordu, bu yüzden birçok insan o ikisini izliyordu.
"Bay Ernst çok naziksiniz. O zaman buradaki herkes için anılarınızı anlatabilir misiniz?"
"Eğer Bayan Margarita isterse yüz bin kez anlatacağım!"
Jennette başlangıçta Cabel'den rahatsız oluyor gibi gözüküyordu ama zamanla ona alışmıştı. Artık onunla rahatça sohbet edebiliyor. Diğerleriyle de daha da rahatça konuşmaya başladı. Onu olumlu etkileyenin Cabel olduğuna inandım. Dışa dönük yan karakterimiz sayesinde, diğerleri daha da rahat hissetmeye başladı. Cabel'in her zaman "Bayan Margarita" diye seslenmesi sayesinde, diğerleri de ona karşı daha da arkadaş canlısı hissetmeye başladı. Avlanma yarışı bittikten sonra, aşağıdaki durumlar oldu.
İlk gün;
"Bayan Margarita! Sizi ne kadar çok görmek istediğimi bilemezsiniz! Bugün de göz kamaştırıcı bir şekilde güzelsiniz!"
İkinci gün;
"Bayan Margarita, bana Cabel diye seslenebilir misiniz? V-Ve eğer izin verirseniz, ben de ise isminizle seslenebilir miyim...?"
Üçüncü gün; "Sizin yanınızda oturabilmek benim için bir onurdur, Bayan Margarita. Artık, tek dileğim bana Cabel diye seslenmeniz..."
Bu tür davranışlarla, tabii ki herkes onun Jennette'i sevdiğini fark etmişti.
Şaşırtıcı bir şekilde, Jennette onun tarafından rahatsız olmuyor gibi gözüküyordu. Onu romantik biçimde sevdiği anlamına gelmiyordu ama Cabel'in eğlenceli birisi olduğunu düşünüyor olmalıydı.
"...İşte bu yüzden Ijekiel'in sorunlarını görmezden gelemiyorum bu yüzden yarışmaya daha sonra katıldım. Dolayısıyla, birincilik galibiyet serimden vazgeçmek zorunda kaldım."
"Yani sonunda, Genç Efendi Alpheus'un kazandığını söylemek istiyorsunuz, değil mi?"
"Kazanmak önemli değil! Hayranlık duyduğum pek çok kişiden biri olan Bay Twalot, bir şövalyeliğin en temel kuralının zayıflara öncelik verilmesi ve kazandığı puana göre kimseyi görmezden gelinmemesi gerektiğini söyler..."
Cabel'in anılarını anlatırken ki tek sorunu, sık sık konu dışına çıkmasıydı. Başlangıçta Ijekiel hakkında konuşur ve yavaşça konuyu kendisi hakkında böbürlenmeye getirir. Bunu bilerek Jennette'i kendisine hayran bırakmak için yaptığına inanıyorum.
"Aynı zamanda, kız kardeşimin dediğinden yola çıkarak, o durumda olmama rağmen aslında ben kazanmışım. Dolayısıyla, Ijekiel ve ben teknik olarak eşitiz."
"Uzun zamandır bunu fark ediyorum ama kız kardeşiniz ile oldukça yakınsınız gibi gözüküyor, Bay Ernst."
"Lütfen bana Cabel diye seslenin, Bayan Margarita. Ve evet, kız kardeşim beni çok seviyor."
İşte tekrar yapıyor, herkes onun, küçük kız kardeşini çok daha fazla sevdiğini söyleyebilirdi, ama her zaman tam tersi şekilde söylüyor. Ve kız kardeşinin onu sevdiğini söylerken de aşırı gururlu gözüküyor. Diğer herkes de benim gibi düşünüyor gibi gözüküyor çünkü emin olmayan yüz ifadeleri yapıyorlar.
"Bu arada, aradığınız şeyi bulabildiniz mi? Kız kardeşinizin size hediye olarak verdiğini söylemiştiniz."
"Hayır, hâlâ bulamadım..."
Cabel'in omuzları düştü.
O broşu, hâlâ bulamamış. Nerede düşürdüğünü bilmediğini söyledi. Eğer avlanma yarışından geri dönerken düşürdüyse bulmak çok zor olacaktır. Tch, eşyasının ipi ve çatlayan yeri zaten gevşemişti.
"Lütfen neşelenin. Ben de neredeyse benim için çok değerli olan bir şeyi kaybetmiştim bu yüzden nasıl hissettiğinizi anlayabiliyorum. Hemen eşyamı buldum bu yüzden eminim ki siz de yakında iyi haberler alacaksınız, Bay Ernst."
"BAYAN MARGARİTA...!"
Cabel'in gözlerinde kalpler oluşmaya başladı.
Yan karakterden beklenildiği gibi...
"Bu kadar komik olan ne?"
Tam yanımdaki sesin Lucas'a ait olduğunu biliyordum. Artık onun aniden ortaya çıkışlarına alışmıştım ama yine de biraz korktum. Melek heykelinin kanadında oturduğum için normalden biraz daha fazla şaşırmıştım.
"Komik bir şey yok..."
Mırıldandım. O da sıkıldığı için benim yanıma gelmiş olmalı.
Kafamı çevirdim. Onu gördüğümde şaşırdım ve bağırdım.
"LUCAS BUNU NASIL YAPARSIN?!"
Bir anda kırgınlık hissi vererek bağırmamla, Lucas da korktu.
"Ne yaptım?"
Anlamamış gibi davranmasına inanamayarak bağırdım.
"NE CÜRETLE MELEK ABLANIN KAFASINA OTURURSUN?!"
"Yani, ne olmuş?"
"BU MELEK ABLAYA KARŞI BİR AŞAĞILAMA!"
Şimdi ise Lucas dediklerime inanamıyordu. Ama haklıyım! Melek ablanın popomu hissetmesini istemediğim için kanadında dikkatlice oturuyorum!
"AŞAĞI GEL! Buraya gel. Hadi."
Lucas'ın iğrenç tavırlarından iğrenmiş bir şekilde, onu kendime doğru çektim. Melek abla ve kanatları çok güzel olduğu için, iki kişinin oturabileceği bol bol alan vardı. Ona yer açmak için popomu hareket ettirdiğimde, dengemi kaybettim.
"ACK!"
"Kya!" gibi sevimli bir çığlık atmadım. Çünkü onlar sadece kadın ana karakterlere özgüdür...
Lucas çabucak beni yakaladı.
"Dikkatli ol."
Kulağımın dibinde fısıldadı.
Hızlıca kafamı kaldırdım ama hemen sonra bunu yaptığıma pişman oldum. Gözlerimin içine bakan kırmızı gözlere baktığımda çok daha rahatsız hissettim.
Lucas, vücudumun etrafındaki kolunu yavaşça çekerken, kekeledim ve konuştum.
"D-Düşsem bile, yaralanmazdım."
"Doğru. Senin yerine zemin yaralanabilirdi."
Bu piç...?! Neden bir anda bana yardım ettiğini bilmeliydim!
"Yere değmeden önce büyü kullanırdım demek istemiştim!"
"Haklısın, kilon yüzünden zemin yaralanabilirdi."
"Öyle demek istemedim!"
"O zaman ne demek istedin?"
Ugh, Lucas ile söz dalaşına girdiğim için kendime küfrettim. Sinirli bir şekilde ona bakarken, o ise sadece sinir bozucu 'Hadi, doğruyu söyle.' diyen bir yüz yaptı.
Bir süre dudaklarımı büzdüm ve kafamı çevirdim.
"Üzüldün mü?"
Durumu oldukça eğlendiri bulmuş olacak ki Lucas bana baktı.
"Hayır."
"Yalan söylüyorsun. Bana bak."
Ama gerçekten üzgün değildim. Birbirleriyle konuşarak eğlenceli zaman geçiren leydileri ve genç efendileri izledim.
Boğazımı temizledikten sonra, konuştum.
"Bana verdiğin hayvan, ona bir isim verdim."
"Neymiş?"
"Nox."
"Yok artık..."
Hızlıca, bana bakan Lucas'ın yüzü bir anda ciddileşti.
"Sen kimsin? Athanasia değilsin, değil mi? Kim olduğunu söyle bana. Hemen."
"Ne diyorsun sen?"
"Benim tanıdığım Athanasia da böyle zeki adlandırma becerisi yok da ondan."
"Hey! Adlandırma becerilerimle dalga geçme!"
Ugh' Gerçekten çok sinir bozucu!
"O zaman, gerçekten bu ismi kendin mi buldun? Blackie ve Blueie'den sonra adlandırma becerilerin aniden yükselmiş!"
"Nedenmiş, kulağa hoş geliyor, değil mi? Şaşırdın değil mi? Afalladın değil mi?"
Ahem! Bu ismi aşırı düşünceli ve dikkatli bir şekilde düşünüyordum! Raphy ve Baum'un karışımı olan hayvanın siyah kürkü ve şafak gibi mavi gözleri vardı. Bu yüzden gece gündüz düşündükten sonra sonunda 'gece' anlamına gelen 'Nox' ismini bulmuştum.
Ha! Beni daha çok öv! Ben artık daha farklıyım! Geçmişteki ben değilim!
"Gerçekten sevmiş gibi gözüküyorsun, ha?"
"İsmi bulan kişi benim, yani tabii ki."
"Köpeğine isim bulmak..."
"O bir köpek değil."
"Köpeğe benziyor, yani o bir köpek."
Neden Lucas, Claude ve diğer herkes hayvanımın köpek olmadığını anlayamıyorlar?
"Bundan sonra, eğer bir şey olursa, kendini üzme. Bunun yerine şunla oyna."
Ah? Donmuş bir şekilde Lucas'a baktım. Ne demek istedi? Ne zaman Blackie hakkında düşünsem üzgün olduğum için mi bilerek bana bu hayvanı verdi? Ne zamandan beri Lucas'ın böyle dikkatli bir yanı vardı? Hayır bekle... En önemlisi...
"Sen..."
Yoksa benden hoşlanıyor mu...?
"Ben ne?"
"Ah, hayır, yok bir şey."
Lucas şüpheli bir şekilde gözlerini kıstı ama dudaklarımı kesinlikle mühürlemiştim. Yaz güneşinin yoğun ışınlarının üzerime düştüğünü hissettim. Bu yüzden, yüzüm alışılmışın aksine biraz daha sıcaktı.
***
"Jennette, bugün Zümrüt Sarayı'nda olacak çay partim için bana katılacak mısın?"
Ah, reddedildim. Çay partime katılamayacağını söylerken Jennette çok üzgün gözüküyordu. Çoktan planları olduğunu söyledi, yani neyse. Son zamanlarda diğer genç efendiler ve leydilerin arasında oldukça popüler oldu. Hepsi ona davet yollamak ve ondan davet almak için ölüyorlar.
"Bunu duyduğuma üzüldüm, ama sorun değil."
Demek bu yetişkin olmuş çocuğunu izleyen bir annenin hissettiği duygu... Şey, anne değil ama belki de teyze gibi? Jennette'in kişiliği çok daha parlıyor ve diğerleri ile birlikte olduğu zamanlarda kendine daha çok güveniyor gibi gözüküyor. Bu tepkilerle birlikte, onun için gerçekten çok mutlu oldum. Aynı zamanda, popülerliğinin yükselmesinin nedeninin Jennette'in kara büyüsü olduğu hakkında şüphelerim de var. O zamandan beri onu dikkatlice izliyorum.
"Prenses."
"Evet?"
"Ah, hayır... Yok, bir şey."
Hm? Bu da neydi?
Jennette söyleyeceği şeyi durdurdu ve gülümsedi. Her zamanki gibiymiş gibi davranmaya çalışıyordu ancak ne olduğunu anlayabildim.
"O zaman, bir dahaki sefere görüşürüz, Bayan Margarita."
Neden böyle davrandığıyla ilgili soru sormadım sadece ona elveda ettim. Çiçeklerle süslenmiş yolda Jennette'in ilerlemesini izledim. Kızın uzaklaşan vücudunu izledikten sonra, ben de arkamı döndüm.
Hm, görünüşe göre Jennette bugün tekrar Safir Sarayı'na gidiyor. Ben de çay partisine davet aldım ancak Hasat Festivali ve diğer etkinliklerin hazırlığıyla meşgul olduğum için katılamadım.
"Bayan Margarita son zamanlarda oldukça meşgul gibi gözüküyor. Çok kötü."
Felix'in cümlesini dinledikten sonra, gözlerimi kıstım.
"Felix, Jennette'e karşı her zaman çok arkadaş canlısıydın."
"Çünkü o sizin arkadaşınız, Prenses."
İşte bu yüzden sana bunu söylüyorum. Öncesinde, Bay Beyaz benim yanımda Ijekiel ve Jennette'e yer açmaya çalışırken, sen birbirinizin rakibi olduğunu düşünmüştün. Benim 'arkadaşım' pozisyonuna uymak için çok çalıştın. Hiç kendin gibi değildin ve her zaman çalışmak için kitaplar okurdun. Ama neden Jennette ve beni yan yana getirmeye çalışıyorsun?
"Hm? Prenses, bir sorun mu var?"
Kısa bir süre Felix'in yüzünü inceledikten sonra, elimi ona uzattım. Elim göğsüne dokunduğunda, şövalye ne olduğunu anlamamış bir şekilde şaşırdı. Hiçbir şey söylemeden üzerinde arındırma büyüsü kullanmıştım.
"Ah, biraz önceki şey de neydi? Benim hayal gücüm olabilir ancak vücudum bir anda çok hafif hissetti!"
Afallamış bir şekilde vücudunun orasına ve burasına dokunurken Felix konuştu.
"Vücudunun hafiflemesi bir yana, başka bir şey hissediyor musun?"
"Başka bir şey hissediyor muyum... Emin değilim."
Şövalyenin aklı karışmış gibi gözüküyordu.
Hmm. Her zamanki ifadesini görüyorum da, başka sorunu yok gibi görünüyor. Belki de aşırı hassas davranıyordum. Ama arındırma büyüsü kişinin vücudunu temizler ve saflaştırır yani arındırmak onu incitmez.
"Eğer aniden kötü hissedersen ya da vücudun çok yorgun hissederse, o zaman bana söyle."
"Ah yoksa bu, kişinin zihnini ve bedenini tedavi etmeye yardımcı olan bir sihir olabilir mi? Aslında son zamanlarda vücudum ağır ve yorgun hissettiriyordu."
"Mm, öyle bir şey diyebiliriz."
"Prenses'in benim hakkımda bu kadar düşünceli olması!! Ben, Felix, çok duygulandı!"
Pek bir şey değil ama parıldayan gözlerini görmek beni utandırıyor.
"Gidelim."
"Peki, Prenses!"
Arındırma büyüsü sağ olsun Felix çok daha hareketli oldu. Onun canlılığını görürken, başka bir zaman tekrar onun üzerinde arındırma büyüsü kullanabilir miyim merak ediyorum.
Pekâlâ, şu andan itibaren, günde bir kez Felix'in üzerine arındırma büyüsü koyacağım.
Kararlı bir şekilde kafamı sallarken, Zümrüt Sarayı'na doğru yol aldım.
***
"Bayan Lillian, bunlar ağır değil mi? Lütfen bana verin."
"Şimdiye kadar ilk kez, diğer şövalyelerle antrenman yapmaya gittim. Tamamen canlandığımı hissediyorum!"
"Prenses, lütfen ben, Felix'in sizin için her şeyi yapmasına izin verin!"
Günde bir kez arındırma büyüsü sistemi sayesinde, Felix bir kuş gibi yükseldi. Emin olmak için, Lucas'a büyünün olabilecek yan etkilerini sordum ama büyünün sadece vücudun kendini arındırmasına yardım ettiğini söyledi. Aynı zamanda, mana vücutta biriktiği zaman ona karşı bağışıklık oluşmayacağı için her gün bu büyüyü kullanmamda bir sakınca yoktu. Arındırma büyüsünü kendimde de kullandım ve sonra çok rahat ve yenilenmiş hissettim. Aynı, naneli şeker yedikten sonra gelen o duygu gibi. Ya da ağrı kesici içtikten sonra gelen o rahatlama hissi gibi!
"Prenses, tekrar ders çalışmaya başlayacağım."
Gençlik zamanlarına her geçen gün biraz daha geri dönen Felix'i izlerken, tuhaf hissetmekten kendimi tutamadım.
"Beynimin eski zamanlardaki kadar iyi çalışmadığını hissediyordum ve kendimi geliştirmeye odaklanamıyordum çünkü çok kolay yoruluyordum ama son zamanlarda vücudum ve zihnim oldukça yenilenmiş gibi bu yüzden ben..."
Bu... Tuhaf. Arındırma büyümün bu şekilde iyi çalışmadığından eminim. Her derde deva gibi bir şey değil. Bu büyü sadece yorgunluğu azaltmada ve birisinin ruh halini yükseltmede kullanılıyor, ama...
"Yani, benim son zamanlardaki hobim Psikans İmparatorluğu'ndan Kutsal Kitapları okumak oldu."
Felix, birkaç gün öncesine kadar oldukça enerjikti ve son zamanlarda neler yaptığı hakkında konuşmak için çok heyecanlıydı.
Öncesinde hiç bilmiyordum, ama farklılıkları şu an tamamen görebiliyorum! Onu her gün gördüğüm için olabilir mi? Felix'in her zaman aynı durumda olduğunu düşünmüştüm ama kesinlikle yanılmışım! Bir insan nasıl bu kadar canlı olabilir? Aynı yağmurdan sonra kuru, iğrenç bir bitkinin tekrar yeşillenip canlanması gibi!
"Prenses, şu arındırma büyüsü hakkında. Bu büyüyü aynı zamanda benim üzerimde de kullanabilir misiniz? Nasıl hissettirdiğini çok merak ediyorum."
Felix'in enerjik durumuyla birlikte, Hannah da büyünün etkilerini bilmek istedi. Büyü fazla zor olmadığı için de onun üzerine de büyüyü kullandım.
"Ah, çok tuhaf."
Hannah kocaman olmuş gözleriyle mırıldandı.
Hannah da Felix gibi enerji patlamasını hissediyor mu?
"Etkilerini hissediyor musun?"
"Hayır. Şaşırtıcı bir şekilde, hiçbir şey hissetmiyorum!"
Hannah şaşkınlıkla vücudunu inceledi.
"Ah, gerçekten mi?"
"Evet, birkaç saniye rahatlama duygusu hissettim. Ama etrafta koşturmayı yeni öğrenmiş bir yavru at gibi davranan Bay Robane gibi canlı hissetmiyorum."
H-Hannah! Yani demek Felix'i böyle görüyordun! Şey, Felix enerjisini her yere yayıyor.
"Ces! Buraya bir dakika gelebilir misin?"
"Ne oldu?"
"Prenses, aynı büyüyü Ces'in üzerinde de kullanabilir misiniz?"
Büyüyü yapmak zor olmadığı için Ces'e de büyüyü kullandım.
"Azıcık daha iyi hissediyorum ama önemli bir fark hissetmiyorum."
Ces de kafası karışmış bir şekilde başını yana eğdi.
"Çok tuhaf. Belki de Hannah ve Ces, siz hâlâ genç olduğunuz içindir."
"Olabilir."
Sonra aniden, büyük ve ağır bir şeyin yere çarpma sesini duyduk. Kafalarımızı çay masasının yanında duran omuzları çökmüş Felix'e çevirdik. Benim emrimle masanın yerini değiştiriyordu çünkü sinir bozucu bir şekilde benden bir şeyler yapmasını emretmemi istiyordu.
"Haklısınız... Yaş... Kimse yaşı hakkında yalan söylemez. Ben de neredeyse kırk oldum. Yani..."
Lanet! Üçümüz de biraz önce konuştuğumuz şeyleri hatırlayınca irkildik. Gerçekleri söyleyerek onu pataklıyor muyduk?! Hiç düşünmeden konuşuyorduk.
Ve Claude ne zaman onun yaşı hakkında konuşsam dalga geçerdi, bu yüzden Felix'in bu konu hakkında şok olacağını düşünmemiştim.
"H-Hayır! Felix, sen o kadar da yaşlı değilsin! Sen hâlâ gençsin! Hannah ve Ces'in birazcık daha genç olduğunu söylüyordum."
"Aynen öyle! Bay Robane, siz hâlâ gençsiniz."
"Aynen öyle Bay Robane."
"Beni daha iyi hissetmem için avutmaya çalışmanıza gerek yok."
Cesaretlendirme çalışmalarımız, neticesinde bir işe yaramadı. Çökmüş omuzlarına bakan kim olsa depresyonda olduğunu anlayabilirdi. Bizimle olduğu için de biraz üzgün gibi gözüküyor.
"Prenses, kısa bir süre izne çıkabilir miyim? Biraz öncesine kadar tamamen iyiydim ancak, yaşım yüzünden bir anda yorgun ve hasta hissettim."
"T-Tabi."
"Bence birçok şifalı bitki ve kişiyi dinçlendiren Yong (Yılanbalığı/ Yumuşak Kaplumbağa Kabuğu) Bong(Tavuk) Çorbası hakkında araştırma yapmalıyım."
"Yong Bong Çorbası* mı?"
"Etrafımdaki insanları rahatsız etmemem gerektiği ve yaşlandığım için kendi vücuduma kendim bakmalıyım."
Hemen sonra, Felix ruhsuz bir şekilde kapıya doğru yürümeye başladı.
"Daha önce Bay Robane'yi hiç böyle bitkin görmemiştim."
"K-Kötü bir şey söyledik, değil mi?"
"Evet."
Uzaklaşan vücudunu izlerken üçümüzün de sırtından soğuk terler aktığını biliyordum.
***
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
