Yakut sarayındaki mücevherlerin hepsi küçük ve sevimli ama buradaki taşlar büyük ve şık olduğu için buradaki taşlardan gözlerimi alamıyordum. Ah, neredeyse ağzımın suyu akıyordu. Dikkat etsem iyi olur.
"Prenses?"
"Hmm."
Beni bu güzelliklerden ayırma! Ühü. Onlardan sadece bir tanesine sahip olmayı isterdim.
Birisinin bana yaklaştığını hissettim bu yüzden de o kişinin kıyafetini çekiştirdim. Mücevher yüzünden büyülendiğim için düşünmeden elim kendiliğinden gitmişti, ve bu aslında Felix'e beni taşımasını istediğimin sinyaliydi.
Ama Felix beni tutup kucağına almadı. Of doğru. Yürüyüş yapacaktık değil mi? O zaman Claude ile birlikte yürümeliyim.
"Bab...."
Tam 'Babacım ve Athy birlikte yürüsünler!' diyecektim ki. Ancak kafamı kaldırdığımda, gördüğüm yüz ile şoka girmiştim.
"Eh."
Claude neden buradasın? Felix nerede?
Felix'i bulmaya çalıştım ama o uzakta bir yerdeydi. Neden o kadar uzaktasın? Bana yakın olan kişinin sen olduğunu sanmıştım!
Şimdi anladığım kadarıyla, Claude yanımdan geçerek yürüyecekti. Çünkü kapı arkamda. Hii! Biraz önce kimin olduğunu bilmeden bir kişinin kıyafetini mi çektim?
"Ne istiyorsun?"
Suskundum. Ama uzakta bizi izleyen Felix'in sözleri kafama bomba olarak yağmıştı.
"Sizin onu taşımanızı istiyor."
Ne! Hayır!
"Taşımak?"
"Evet. Prenses yürümekten yorulduğunda aynısını bana da yapıyor."
Yaptım çünkü sen olduğunu sanmıştım! Eğer onun Claude olduğunu bilseydim, yapmazdım!
Felix'in sözlerinden sonra yüzünü yeniden aşağı indiren Claude'u görünce tehlikeyi hissettim.
"Hayır. Yaptım çünkü babacımın kıyafetinde bir şe....Wahh!"
Ve beni bir sanki bir çanta tutuyormuş gibi tutmaya başladı. Rahatsız edici bir pozisyon olduğu için debelendiğimde Claude bir 'tsk' sesi çıkardı.
"Sabit bile duramıyorsun. Yeteri kadar ağırsın."
Bir sinir işareti yüzümde oluştu.
Şu an çok rahatsız bir pozisyondayım. Bu şekilde yüzümü bile hareket ettirmeden kendi elbisemi ve ayakkabılarımı görebiliyorum. Çünkü şu an aynen bir klasör gibi katlandım. Sence şu an rahat mıyım? Ne,ne?
"Majesteleri, eğer o şekilde tutmaya devam ederseniz prenses rahatsız olacaktır."
"Ne demeye çalışıyorsun? Yürümüyor."
Claude Felix'i anlamış gibi görünmüyordu. Şu an nasıl hissettiğimi göstermek için elimden geleni yaptım.
"Ne-nefes alamıyorum...Öhö."
Tüm kanım kafama doğru hücum ediyordu. Dolmuş gözlerimle Felix'e elimi uzattım.
"Bu şekilde tutmanız gerekiyor."
Felix artık alışkın olduğu için zorlanmadan beni kucağına almayı başardı.
İlk buluşmamızda beni doğru düzgün taşıyamamış olmasına inanamıyorum. Evet, sadece sen beni taşıyamaz mısın ?!
Felix biraz paniklemiş gibi görünüyordu ama şansı yoktu. Beni tutuşunu ya da bana yakın durmasını istemiyorum. Onu görmek bile hissedemiyorum. Hayır, istemiyorum!
"Majesteleri bekli-"
"Felix ile bu şekilde gideceğim."
Gözlerimdeki umutsuzluk ile kafamı havaya kaldırdım. Felix bir süre düşünüyormuş gibi gözüktü. Ama aslında mutlu gözüküyordu ve gülümsemesini gizlemeye çalışıyordu. Boğazını temizledi ve konuştu.
"Öhöm. Prenses onu taşımamı istediği için başka şansımız yok. "
"....."
"Gitmeliyiz majesteleri. Sizi takip edeceğiz."
Evet evet. Gidelim. Felix'in kollarında iyiyim şu an! Yani Claude'ye gevezelik etmeyi bırak.
Ama yine de Claude hareket etmedi. Endişelenmeye başladım. Neden bugün böyle? Sana beni taşımana gerek olmadığını söylüyorum.
Ve gelen cümleleriyle korktum.
"Taşıyacağım."
NE! NEDEN!
"Bu hiçbir şey. Kendine özel tekniklerin var sanmıştım ama sanırım yok."
Off. Gururun için mi yani? Herneyse bu senin sorunun! İstemiyorum.
"Athy sadece-"
"Yani. Benim tarafımdan taşınmaktan nefret mi ediyorsun?"
"Ehehe."
Wahh. Hiçbir şey yapamam. Ona bu tam bir yanlış anlaşılma dercesine gülümsedim. Bugünlerde seçici davranıyorum, değil mi? Davranmayacağim. Sadece senin, fikrini değiştirip beni her an öldürebilecek p*ç olduğunu unuttum. Ühü ühü.
Sonunda Claude tarafından taşınmalıydım. Ama bak. Görüyor musun? Bu korkutucu. Beni taşırken gözleri benimkilerle buluştu.
Hehe.
Gülümse. Ahh, bu çok zahmetli, gerçekten.
Her neyse Claude beni taşımayı başardı.
"Yürü. Rahatsız edici."
Claude, ayakta durmaktan başka bir şey yapamayan Felix ile dalga geçmeye başladı.
Asıl neden sen durup hayatımdan çıkmıyorsun? Sadece varoluşun bile benim hayatım için büyük bir rahatsızlık. Sana yalvarıyorum! Sonsuza dek hayatımdan çık!
"Arkamdan takip et."
Claude arkasında Felix'i bırakıp yürümeye başladı. Neden Felix'e böyle kötü davranıyorsun?
Umm. Yoksa gururunu Felix yüzünden kaybettiği için mi? O zaman bu Felix'in hatası.
Sadece sabit durmalıyım. Ben bir taşım. Taş. Bir kasımı bile hareket ettirmeyeyim.
"Felix her zaman seni böyle mi taşır?"
Claude koridorda yürürken sordu. Nereye? Ne zaman mı diyorsun?
"Babacımı görmeye geldiğimde?"
"Başka zamanlar?"
Yakut sarayında mı? Yakut sarayından dışarı çıktığımda sadece seni görmeye geliyorum.
"Athy kendisi yürüyor!"
Bu yüzden sadece beni indir.
"Eğer şimdi babağım elimi tutarsa Athy de kendisi yürüyebilir."
"Diyorsun ki benden kurtulmak istiyorsun?"
Öhö.
Neden soruyorsun....
Görünüşe göre gururun baya incinmiş. Düşündüğüm kadar olgun değil. Ben buna müdahale etmiyorum.
"Seni buraya çağırmazsam Felix'in seni taşımasına izin verme. Alışkanlık olucak."
Ne demek oluoyr bu? Felix'i artık yanımdan alacak mısın? Aslında Felix bir anda uzun süre yanımda duran özel korumamdı.
Her neyse Claude bana koruma vereceğini söylemiştin ama bu iki yılda hiçbir değişiklik olmadı. Unuttun mu? (Yuna: Üşeniyordur ablası.)
Uzun süredir ilgimi çeken şeye baktım. Ne biçim bir sinek bu?
"Majesteleri. Yanınıza gelebilir miyim?"
Iyy! Yüzüme gelmeyi kes. Sinir bozucu olmaya başladı. Claude'un kolları arasında olduğum için birşey yapamıyorum. Kış. Ne, ret mi ediyorsun? Wahh, Yakut saraydaki psiko Seth ablayı istiyorum.
"Rahatımı bozma demiştim. On adım geri git."
Vücudumu hareket ettirmeden elimi sallamak için elimden geleni yaptım. Şu sineği kış kışlamaya çalıştım. Ama bu sinek sadece duruyordu. Beni sinirlendirmeye nasıl cüret edersin?!
"Eğer ağırsa prensesi taşıyabilirim."
Ack, sinir bozucu! Geber sinek!
"Saçm....."
Şak! (Yuna:Athy...sesi buraya kadar geldi...)
Sineği yakalamaya çalışıyordum ama yanlış bir şeyi tokatladım gibi görünüyor. Uzun süren bir sessizlik sonrası, iki adet buz mavisi mücevher göz bana baktı.
"Hii."
Elim hala onun yanağında iken donup kalmıştım.
Sineğe vurduğuma eminim ama neden elim orada? Ses elimden gelmişti...
"Bu...."
Konuşurken elimi yüzünden çektim.
"....da ne?"
Biraz önce ne yaptım ben?
Korkuyu hissettim. Onun yüzüne tokat mı attım ben?
"Majesteleri."
Felix atmosferi hissedince konuşmaya başladı. Donmuştum. Atmosfer buz gibi soğuk ve korku doluydu. Claude gülümsedi.
"Görünüşe göre bu günlerde sana çok iyi davranmışım."
Buz soğukluğunda olan gözlerinin ne demek istediğini anlamıştım. Titremeye başladım.
Korkumu saklamaya çalıştım ama bu sefer işe yaramadı.
"Sinir bozucu ve beni bıktıran oyuncaklar..."
Sadece yedi yıl. Kısa ama ben uzun zamandır hayatta kalmak için mücadele ediyorum.
"...yok olmalı."
Bütün çalışmalarımı sadece tek bir hareketle boşa harcadım. Claude boynuma dokunduğunda, sanki ruhumun vücudumdan ayrıldığını hissettim.
Ve bu öyle normal bir duygu değildi. Çünkü öyle olsaydı, görüşüm böyle bulanıklaşmazdı.
Ve gördüğüm son şey sıcak bakışlar ya da üzgün yüzler değildi, buz gibi soğuk kötü bakış...
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
