##Serim, novelturkiye.com adresinde 10 Bölüm İleriden Yayınlanmaktadır. Hepinizi, Türkçe Novel Okuma Siteme Bekliyorum ##

Başlama komutu gelmedi ama Edgan’ın rakibi bedensel dönüşümünü geçirerek dövüşü bekliyordu. Siyah derisinin üzerindeki yeşil siğiller her an paylayacak kadar iriyken, uzun kuyruğu her nefeste zemini dövüyordu.
“Ezici Salamander!”
“Zehir Kralı E!”
Dövüşçü Bölümü üyeleri adamın adını ve yeteneklerini çok iyi biliyorlardı ve çatal dilini uzatan Salamander’ in de söyleyecekleri vardı.
“O aptalın en iyi Bedensel gelişimci olmasının yegâne nedeni, uçarak benden kaçabilmesiydi. Bakalım, ateşlerin seni kurtarabilecek mi?”
“Göreceğiz!”
Edgan kılıcını çekti, elleri kısa bacaklara dönüşen rakibi neredeyse yerle birdi ve iki genç de görevlinin anonsunu bekliyorlardı.
“Başlayın!”
Uğultu izleyici sıralarından yükselirken E birkaç adım geri çekildi, sırtındaki siğillerin boyutu an ve an artıyordu. Bir an geldi ki daha fazla dayanamayan deri patladı ve etrafa yeşil dumanlar saçıldı.
“Zehrimin tadına bak velet!”
Rakiplerin hepsi öğrencilik hayatının son senesindeki isimlerdi; ya eğitmen olarak akademide kalacak ya da dünyayı keşfetmek için yolculuğa çıkacak olan gençlerin son dövüş turnuvasıydı.
“Alevlerimin karşısında zehirlerinin hükmü yok!”
“Öyle mi? Zehir ok!”
Çatal dilinden fırlayan iki yeşil iğne alevlerin içinde ilerleyerek Edgan’ın kollarına saplandı. Yakışıklı gencin saldırıyı beklemediği açıktı, bir nefes sonra kılıcı yeri gösteriyordu.
“Zehirli dumanı belki alevlerinle dağıtabilirsin ama oklarımı yakmak için uğraşman lazım!”
E sinsiydi. Zehir bulutuyla arasına engel koyduğu rakibini, mesafeli saldırılarla zayıflatıyordu. Edgan’ın bedenini saran kırmızı renk alevlendi, birkaç nefes sonra kollarını yeniden kaldırabiliyordu.
“Sana ulaşamasam da bedenimin içindeki zehrini kolaylıkla yakabilirim.”
“Ne kadar devam edebileceksin?”
“Dayanıklılık savaşı istiyorsan, istediğini alacaksın!”
Bariyerin içi, yeşil ve kırmızının savaş alanı oldu; bir taraf gaz bulutu, diğer tarafsa alevlerle kaplıydı. E, dışarıdan bakıldığında belli olmasa da avantajlı olan kişiydi, gaz bulutuyla savunma yaparken zehirli oklarla rakibe fazladan enerji harcatabiliyordu.
Bedenine giren her okla pasifize olan Edgan kısa zamanda duyularını geri kazansa da alevlerin kapladığı alan yavaşça azalıyordu. Önceden tam ortada buluşan iki renkten yeşil olanı hâkimiyetini alanın diğer yarısına yayınca, E çatal dilini tıslattı.
“Siğillerimin yarısı duruyor. Kemiklerine kadar eriteceğim seni!”
Edgan, gerçekleşenler ve duyduğu sözler karşısında sakindi. Yeşil dumanlar üç adım önüne gelene kadar bekledi, ancak iş o raddeye geldiğinde son sözünü söylüyordu.
“Bunu final dövüşü için saklamıştım ama sen de sonuna kadar hak ediyorsun!”
Yakışıklı genç kılıcını bedeninin arkasına aldı ve sol elini ileriye uzattı. Önce bir şey değişmedi ama beş nefes geçmeden arkasındaki bariyer kum gibi ufalanmaya başladı.
Yavaşça kırılıyor, havaya karışan enerji parçacıkları girdaba sürüklenen gemiler gibi ona doğru uçuyorlardı. Enerji bariyerinde bir insanın rahatça geçebileceği kadar alan kaybolunca, Edgan’ın alevleri şahlandılar.
Kum fırtınası gibi birbirinin üstüne binerek ilerlemeye, yeşil zehir bulutlarını yutmaya başladılar.
“Kalkanı onarın, kristalleri yenileyin!”
Sokom, dövüş alanından dışarı kaçan yeşil duman izleyicilere ulaşmadan harekete geçti, aynı anda bir rüzgâr hiçlikten ortaya çıkıp zehri uzaklaştırmıştı.
İkinci, olay üzerine omuzunun üzerinden arkasına kısa bir bakış attı ve yüzünde belli belirsiz bir gülümseme oluşup silindi.
Edgan’ın arkasındaki kalkan onarılıyordu ama bir sorun vardı. Ne kadar uğraşsalar da işin sonu enerji parçacıklarının genç adam tarafından çalınmasıyla sonuçlanıyordu.
“Kalkanı onarmayı kesin, öldürecek misiniz beni?”
E panik içinde bağırsa da yapılanın önüne geçemiyordu. Belli ki akademi için binlerce kişinin güvenliği bir kişinin canından daha kıymetliydi. Az önce Edgan için yaklaşan son, şimdi onun burnunun dibindeydi. Kalkanın kenarına kadar çekilen Salamander, alevlerin sıcaklığını yüzünde hissediyordu.
“Pes ediyorum!”
Avazı çıktığı kadar bağırdığında alevlerin içindeydi, Edgan sesi duyduğu gibi enerjisini rakibin üzerinden çekti. Yağlı siyah derisinde bölgesel yanıklar oluşan E nefes nefese kalmıştı, bedeninde bir tane dahi siğil görünmüyordu.
“Kazanan Edgan!”
Yarı finalin ilk mücadelesi son bulurken herkes şaşkındı, yakışıklı genç şartlar aleyhinde olmasına rağmen kazanmayı başarıyordu.
“Bu çocuk yaşayacak. Diğer vahşi olan umurumda değil ama Edgan denen velet yaşamalı. Ana akademi heyeti geldiğinde, onu da yanlarında götürmelerini isteyeceğim!”
Akademi Lideri İkinci Büyük’e sesleniyordu, göz kamaştırıcı performansın ardından Edgan’a başka bir gözle baktığı açıktı.
“Enerji Açlığı!”
İkinci mırıldanırken yumrukları sıkı sıkıya kapalıydı. Hedeflerinden biri, olağanüstü bir meziyet gösteriyordu.
“Böyle nadir bir yeteneğe sahip genci Ana Akademi’ye kazandırırsak, alacağımız kaynaklar misliyle artacaktır!”
Akademi Lideri keyiflendi, diğer yarı final mücadelesi sürerken gözleri Edgan’ın üzerindeydi. Yıllık müsabakaların finaline gelindiğinde üç kişi kalmıştı ve kura vaktiydi.
“Son savaşların sırasını ben belirleyeceğim. Edgan biraz bekleyecek; sıradaki dövüş, Mel ve R arasında olacak!”
Direkt Akademi Liderinden gelen emirle belirlenen sıralamaya kimse itiraz edemedi. Kalkanı besleyen kristallerin yenilenmesi sonrası her şey hazırdı, iki genç farklı yönlerden dövüş alanına giriş yaptılar.
“Dövüşebilen bir Bitki Bilimci! Ormanın Kutsamasına sahip olduğunu biliyorum ama o iri bedenin ne tür sırlar sakladığını kim bilebilir. Sakın endişelenme, ben diğerlerine benzemem. Cesedini en ufak ayrıntıya kadar inceleyeceğime emin olabilirsin!”
R denilen kişi uzun boylu, ince yapılı ve sivri yüzlü biriydi. Kulaklarının hemen altında biten saçlarının ince tellerinin arasından, kar beyazı kafa derisi görülebiliyordu.
“Ben o kadar uğraşamam. Leşini burada bırakıp gideceğim!”
  Enerjilerden önce sözler karşılaştı, gençlerin gözleri kesişiyordu ve ikisi de aynı anda ileriye doğru atıldılar. Görevli daha anonsu yapmadan harekete gençler ilk çarpışmalarını yaşadığında, dövüş resmen başlamıştı.
“Rüzgâr Kralı R, hamlesini yapıyor!”
Zayıf gencin ellerinde gök mavisi yelpazeler belirdi, sivri uçları ve bulut desenleri ilk göze batan detaylardı.
“Gidin ve düşmanı parçalayın!”
Kendi etrafında dönen R’nin silahlarından kopan rüzgârlar bir adım sonra birleşerek, dövüş alanını çevreleyen kalkanın tepe noktasına kadar ulaşan hortumları oluşturdular.
 “Kapalı bir alanda R’nin hortumlarıyla yüzleşmek mi?”
“Ne kadar vahşi olursa olsun, hikâyesi son bulacak!”
On saniye içinde yirmi hortum dövüş alanında belirdi, hepsi rüzgâr enerjisiyle güçlendirilmiş silahlardı. Zeminde izler bırakarak ilerleyen hortumların hedefinde bir kişi vardı ve o da Mel’ den başkası değildi.
“R, kadere inanır mısın?”
Ölüm birkaç adım önündeyken konuşan Mel’ den gelen soruyu herkes duydu, cevap da fazla gecikmedi.
“Evet!”
İri yarı genç çocuk pençeye dönen ellerini kaldırırken gülmeye başladı. Kahkahaları öyle şiddetliydi ki yeni onarılan kalkanın yüzeyi dalgalanıyordu.
İlk hortum bedenine ulaştığında sağ pençe üzerine indi, hızla dönen hava kütlesi o an dağılarak kayboldu. İkinci sağından geliyordu ama Mel çoktan ileri adımlayıp onu sol pençesinin hizasına almayı başarmıştı. Tek vuruş ona da yetti, yirmi hortumdan iki tanesi göz açıp kapayana kadar yok oldular.
“O kollar, hangi vahşi yaratığa ait!”
“Öncekilerin ölmesine şaşırmamalı, adam elemental enerjiyi bile parçalayabiliyor!”
“Gözlerini dört aç, bu savaştan öğrenilecek çok şey var!”
Öğrenciler tartışırken, yönetim tarafında da gözler birbirlerine çevrildi, Mel, hortumları tek tek parçalıyordu.
“Çok ilginç, gerçekten çok ilginç!”
Uzun beyaz saçlı adam yerinden hafifçe doğrulup öne eğildi, Mel’in performansını yakından izlemek ister gibiydi.