[color=var(--tw-prose-bold)]Bölüm 7: Babam ve Ağabeyim Tuhaf (4)[/color] Onların konuşmasına dalmadan önce, konuşma konuları tekrar değişti. Takip edemiyordum, bu yüzden hiçbir şey düşünmeden tavana bakmaya başladım. Bedenimden daha değerli olan bebek dönencesi yavaşça dönüyordu. ’Tamamdır.’ Onlar bana dikkat etmezken, elimden geldiğince vücudumu hareket ettirmeye çalıştım. Başımı sağa sola çevirirken parmaklarımı da kıpırdatıyordum. Gizli pratiğim sayesinde hareketlerimi fark etmediler. Ellerimi uzatmak ya da bir oyuncağı kavramak gibi şeyleri artık kolayca yapabiliyordum. Hatta iki elimi havaya kaldırıp sanki tezahürat yapıyormuş gibi davranmak bile benim için zor değildi. ’…..Belki bugün biraz daha zor bir şey deneyeyim!’ Elbette boynumla başımı kaldırmak! Kafamı yana daha rahat çevirebilmek için aşmam gereken bir engeldi bu. "Mmhh!" Boynuma olabildiğince güç verdim, ama sadece kaldırmayı başarıp enerjimi tüketebildim. "Mmhh!" Yeni bir kararlılıkla bir kez daha denedim, ama sonuç aynıydı. ’Nngh! Ne kadar sürecek büyümem?! Ne konuşabiliyorum ne de yürüyebiliyorum!’ Stresimi atmak için bacaklarımı havaya kaldırmaya çalıştım, ama en temel hareketi bile yapmayı başaramadım. Tam o sırada… "Mabel." Bir ses duydum. Hareket etmeyi bıraktım ve sesin geldiği yöne baktım. "Uyumuyormuşsun gibi görünüyor. Hehe, bu iyi." Bugün de gizlice içeri giren Oscar, çamur, toz ve kir içinde beşiğin üzerinden bana bakıyordu. Bu sırada dadı hızla örgüsünü bir kenara attı ve Oscar’a doğru koştu. "Majesteleri, o kirli ellerinizle Majestelerini dokunmamalısınız!" ’K-kirli eller…’ O bir kraliyet üyesiydi. Böyle bir şey mümkün müydü? Ama Oscar, dadının sözlerine pek aldırış etmiyor gibiydi. "Ah…" Oscar, kirli elleriyle yüzüm arasında gidip geldi ve sonra yanağını kaşıdı. "Dadı, banyoyu kullanabilir miyim? Eminim siz de anlıyorsunuzdur, odama geri dönüp yıkanacak durumda değilim." "Ya Majesteleri burada olduğunuzu anlarsa?" "Bunu çoktan bildiğine eminim." Dadı hemen cevap veremedi. Sonuçta Oscar haklıydı. Oscar, dediğini kabul ettirdiği için memnun bir şekilde hafifçe güldü ve ardından banyoya yöneldi. Sessizce uzandım ve bir maraton koşmuş gibi görünmemeye çalışarak üzerimdeki dönenceyi izledim. "Ah aman tanrım." Dadı, beşiğimi düzenlerken birden alnıma dokundu. "Alnında neden bu kadar soğuk ter var?" …..Hayır, bu soğuk ter değil… sadece ter. ’Yoksa egzersiz yapmaya çalıştığımı mı fark etti?!’ "Ah tanrım! Majesteleri soğuk algınlığı mı geçirdi?! Lalima, Lalima!" Acil çağrısıyla Lalima hemen yanına geldi. "Ne oldu?" "Doktoru çağır. Majesteleri soğuk ter içinde." "Uwaa!" (Hayır öyle değil!) Dadı endişeli bir ifadeyle yüzümü silmeye başladı, ama ne kadar silerse silsin terler eline yapışmaya devam etti. Aniden pişmanlık dalgası üzerime çöktü. "Dadı, neden bu kadar bağırıyorsunuz?" Oscar beklenenden hızlı yıkanmış, saçlarını havluyla kurulayarak yanıma yürüyordu. "Ne oldu… Mabel hasta mı?"
Bu bölümde emeği geçen; çevirmen ve düzenleyici arkadaşların emeklerinin karşılığı olarak basit bir minnet ifadesi yani teşekkür etmeyi ihmal etmeyelim.
Spoiler butonu kullanılarak spoiler yazılabilir fakat buton kullanılmadan spoiler verenler uyarılmadan süresiz engellenecektir ve geri alınmayacaktır.,
Küfür, siyasi ve seviyesiz yorumlar,
İçerikle alakasız link paylaşımları yasaktır.
İçeriği çeviren gruplar dışında site reklamı yapanlar sınırsız uzaklaştırılacaktır.
