Yukinoshita, Yuigahama ve ben, Zaimokuza’nın el yazmasından birer kopya aldık. Onu bir gecede okumaya karar vermiştik.  

Eğer Zaimokuza’nın light novel’ine bir etiket yapıştıracak olsaydım, onu bir okulda geçen süperinsan aksiyon romanı olarak tanımlardım.  

Hikaye, Japonya’da belirli bir küçük şehirde geçiyordu. Bu şehirde, karanlığın örtüsü altında, gizli örgütler ve süper güçlere sahip reenkarnasyoncular arasında sürekli
çatışmalar yaşanıyordu. Bunların ortasında, tamamen sıradan bir genç, gizli güçlerini keşfederek bir bir düşmanlarını etkileyici bir şekilde alt etmeye başlıyordu.  

Romanı bitirdiğimde güneş daha yeni doğuyordu.  

Sonuç olarak, neredeyse tüm derslerim boyunca uyudum. Yine de tembel bir altıncı ders ve kısa bir sınıf toplantısının ardından kulüp odasına gitmeye karar verdim.  

"Hey! Bekle, bekle!"  

Özel binaya girerken bir ses beni çağırdı ve arkamı döndüm. Yuigahama peşimden koşuyordu; her adımda bir omzuna çarpan cılız görünümlü bir okul çantası vardı.

"Hikki, iyi görünmüyorsun. Sorun ne?"  

"Ah, şey, yani, o şeyi okumak için bu kadar zaman harcamak herkesi yorar... Ciddi anlamda uykum var. Aslında, sen nasıl okuyup da hiçbir şey olmamış gibi görünebiliyorsun?"  

"Eh?"  

Yuigahama birkaç kez gözlerini kırptı.  

"...Ah... h-haklısın. Benim de şu an çooooook uykum var..."
  
"Kesinlikle okumadın, değil mi...?" 
 
Yuigahama sorumu görmezden gelerek pencereden dışarı baktı ve mırıldandı. Masumiyet takınıyordu, ancak yanaklarından ve boynundan soğuk terler süzüldüğünü görebiliyordum. Bluzunun üzerinden belli oluyor muydu acaba...?