BÖLÜM 1 PART 1
 
 

Hevnia krallığında, Sordid adında bir prenses yaşıyordu. Prenses Sordid, fahiş bir hazine olarak adlandırılacak kadar güzel bir kadındı.

Muhteşem ve çekici görünümüne aşık olmayacak bir erkek yoktu.

Prenses evlilik yaşına geldiğinde, krallıkta bir kargaşa meydana geldi. Aristokrat genç talipler Prenses üzerinde savaşmaya, birbirlerine çamur atmaya ve birbirlerini engellemeye başladılar.

Kızı yüzünden bir iç savaştan korkan Kral:

“Kim Sordid kızımla evlenmek isterse, bana gelsin! Damadım olacak birini seçeceğim.”

Prensesin kocası olmayı umarak Hevnia Kralı'nı binlerce erkek ziyaret etti.

Bunların arasında Rufus adında bir adam vardı.

"Majesteleri, lütfen bana ekselansları Prenses Sordid’i verin.”

Kral, önünde diz çökmüş adama baktı.

Rufus Inferna.

Baron Inferna'nın en büyük oğlu; krallığın uzak kenarında yer almaktadır.

Bu yıl 18 yaşındaydı ve ilk kez başkente geldi. Yüzü en az bir kez sosyal toplantılarda görülmeyen yarı soylu yarı kırsal kesimdendi.

‘Bir gruba ait bile değil.’

Kral, Rufus adındaki adama bakarken içten içe güldü.

Ona gelen en soylu aileler bile reddedildi. Sonunda, değerli kızını isimsiz bir barona nasıl verebilirdi?

Bu adamın hiç şansı yoktu. Kral onu hemen hapse atmak istedi ama bir asilzadeye bu şekilde davranamazdı. Bu yüzden Kral bir numara kullandı.

“İyi. O zaman seni Asmodian Boyun Eğdirme Ordusuna müfreze lideri olarak atayacağım. Bana Şeytan Audisus'un kafasını getir, ben de prensesi sana bir eş olarak vereyim.”

İblislere botun eğdirmek.

İblisler genellikle krallığın sınırlarında görünür. Genellikle insan köylerine akın ederler ve yağma ve soyma ile uğraşırlar.

Her bireyin yeteneğinde bir fark olmasına rağmen, soylu olarak doğan her insanın büyülü güçleri vardır ve bu sayede iblisleri yenebilirler.

Onları yenmek için kral büyük ölçekli bir operasyon gerçekleştirdi. Şimdiye kadar, cinsiyete bakılmaksızın çok sayıda asker sınıra itildi.

Kayıpların sayısı kendini yok etmeye yaklaştı. Geri getirilenlerin yarısından azı hayattaydı. Bunlar arasında uzuvlar sağlam olsaydı, başka bir kısım kırılmış olurdu.

Ailesinin memleketi sınırda olduğu için tüm bu gerçekleri bilen Rufus dudaklarını ısırıyordu.

‘Eğer gidersem, ölürüm.’

Kaderini zorluk çekmeden tahmin edebildi.

Ya ölü ya da sakat.

Kralla kısa bir karşılaşmayı tamamladıktan sonra Rufus dışarı çıktı.

Yüzü karanlıktı. Ne yapacağını bilmiyordu. Ölme düşüncesi, vücudunun korkudan titremesine neden oldu.

Kaçmalı mı?

Henüz resmi olarak Boyun Eğdirme Ordusuna katılmadı. Kralın fermanı yakında gelecek ama o zamana kadar özgür bir adamdı.

Boyun Eğdirme Ordusuna zorla gönderilmek ve öldürülmek yerine, başka bir ülkeye sürgün daha akıllı bir seçim olabilir.

Ama kaçmak kralın gazabını daha da kötüleştirir.

Ve krala karşı günahların bedelini ailesi ödeyecek.

Ailesi hakkında düşünceleri ortaya çıkıyor.

Ebeveynleri erken ölerek Rufus ve kardeşini geride bıraktı. Büyükannesi, başarılı olamayacak kadar küçük olan Rufus yerine, Barones Inferna olarak aileye baktı.

Ancak, büyükannesinin sağlığı son zamanlarda çok iyi değildi ve küçük kardeşi hala gençti. Rufus olmadan yaşayabileceklerinden emin değildi.

Kaçtığında, büyükannesi ve küçük kardeşi…

‘Kaçamam.’

Acılıydı. Hissettiği umutsuzluğa rağmen, Rufus kendini gülümsemeye zorlamaya çalıştı, ancak sert ağzı hareket etmedi.

Aklı dağınık olduğu için düzgün düşünemiyordu.

Düşünceler içinde yalnız yürüyen Rufus, aniden son derece parıldayan bir sarayın önünde durdu.

Kralın ünlü kızı Prenses Sordid'in sarayıydı.

Kralın en sevdiği Prenses olan Sordid'in sarayı muhteşemdi.

Sarayın dış duvarlarının altın ve gümüş tozu ile kaplandığı ve çatının her türlü nadir mücevherlerle süslendiği söylentileri var.

Krallığın en değerlileriyle süslenmiş görkemli saray, lüksün kendisiydi. Ancak, aralarında en göz kamaştırıcı ne altın ne de değerli kristaller idi.

Prenses Sordid'di.

Tüm gençlerin kalbini çalan, onun kadar parlak bir mücevher yoktu. Yüzünü hiç görmemiş olmasına rağmen, Rufus Prenses Sordid hakkında birçok söylenti duydu.

Onun için, Prenses Sordid ile evlenmek sadece bir güzellik kazanmakla ilgili değildi.

Zenginlik, güç ve onur.

Prenses Sordid ona sahip olmadığı her şeyi verebilir.

"Neden Prenses Sordid'in sarayına geldiniz?”

Rufus prensesin sarayında dolaşıyordu-sanki bir hizmetçinin yumuşak sesini duyduğunda ele geçirilmişti.

"Önemli değil."

Açıkça cevap veren Rufus, yine Prenses Sordid’in sarayını gözden geçirdi.

Prenses odasında mıydı?

"Prenses şu anda sarayda değil.”

Sanki Rufus'un zihnini okuyormuş gibi, hizmetçi başını salladı. Rufus yine hizmetçiye baktı. Sormadı, ama konuşurken biraz sinirlendi.

Ancak, prensesin nerede olduğunu merak ediyordu.

"O zaman, Prenses şimdi nerede?”

"Kraliyet bahçesinde, İmparatorluğun Prensi ile buluşuyor.”

"İmparatorluk Prensini krallığa getiren nedir?”

“Bir konuşma yapıyorlar. Majesteleri, ekselanlsarı prensesle katılmayı düşünüyor.”

Hizmetçinin cevabını duyduktan sonra, Rufus kısa ve acımasız kelimeleri anladı.

Yani bu bir evlilik konuşması, sadece basit bir konuşma değil.

Evet, sonuçta, sonunda göz ardı edilebilecek bir şey değildi.

Bir prens, prensesin tarafına aittir. O sadece hiçbir şeyi olmayan bir asilzade idi.

‘Boşuna bir rüya gördüm.’

Çaresiz bir kahkaha dudaklarından patladı. Ne kadar aptal olduğunu fark etti. Genç bir hırs darbesiyle, prensese gözü kalmaya cüret etti.

Sonuç olarak, şimdi cephelerde ölmeye mahkum edildi.

Bu sırada hizmetçi Rufus'u izliyordu.

“İblislerie boyun eğdirmeye gidiyorsunuz.”

“Nereden biliyorsun?”

"Majestelerini görmeye geldiniz.”

“Yani?”

“Majesteleri istemediği tüm teklif eden adamları iblislere boyun eğdirmeye gönderdi.”

Yani tek kişi o değildi.

‘Kralın tuzağına düştüğüme inanamıyorum.’

Rufus bunu düşünerek titredi. İnsanları geri çevirmek yerine, onları iblislerle savaşmaya gönderdi.

Gerçekten ölecek miydi?

“Gittiğinize sevindim.”

“Ne demek istiyorsun?”

Rufus hizmetçinin sözlerine kaşlarını çattı.

Birinin ağzı ne kadar açık sözlü olsa da, o çok haşindi. Birisinin yakında ölmek üzere olduğuna sevindiğini söylemek.

"Boyun eğdirmenin sonuna kadar ölmeyeceksiniz.”

 
-Bölüm Sonu-
 

~michie